Op 26 mei 2014, twee dagen na het Amerikaans kampioenschap tijdrijden dat hij had gewonnen, liep Taylor Phinney (foto Erik Westerlinck) een zware beenbreuk op, toen hij werd aangereden door een moto. Hij werd als verloren voor de wielersport beschouwd en dankzij een goede verzekering zou hij niet meer hoeven te werken. Toch wees hij deze gouden deal van de hand en vocht zich een weg terug. Hij maakte zijn rentree pas 15 maanden later, tijdens de Ronde van Utah in augustus 2015. Kort na zijn rentree won hij al de eerste etappe van de Ronde van Colorado, maar het was wel duidelijk dat de grote belofte van weleer nooit meer zou worden ingelost. Eind 2019 liet hij dan ook weten dat hij zijn carrière beëindigde. In zijn hoofd had Phinney immers een wijziging ondergaan. Het wielrennen beheerste niet langer zijn hele leven, zo had hij b.v. ook de schilderkunst ontdekt. Zijn grootste (enige?) band met het wielrennen is nu nog zijn relatie met de Poolse wielrenster Katarzyna Niewiadoma.
Taylor Phinney (Boulder, 27 juni 1990) was een veelbelovend Amerikaans baan- en wegwielrenner als zoon van voormalig wielrenner Davis Phinney en voormalige wielrenster en schaatsster Connie Carpenter. Phinney kende zijn grote doorbraak in 2007 toen hij in Aguascalientes wereldkampioen tijdrijden bij de junioren werd op de weg. In hetzelfde jaar werd hij ook nog Amerikaans kampioen individuele achtervolging op de baan.
In juli 2008 werd Phinney voor het eerst wereldkampioen op de baan, in de juniorencategorie veroverde hij het goud op de individuele achtervolging. Enkele dagen later slaagde hij er echter niet in zijn wereldtitel tijdrijden op de weg te verdedigen, hij veroverde wel brons op acht seconden van winnaar Michał Kwiatkowski.
Nog geen maand later mocht hij de Verenigde Staten vertegenwoordigen op de Olympische Spelen in Peking. Hij werd zevende op de individuele achtervolging.
Bij de profs gooide hij hoge ogen bij de wereldkampioenschappen baanwielrennen 2009, hij won goud op de individuele achtervolging en zilver op de kilometer.
Later dat seizoen won hij op de weg Parijs-Roubaix voor beloften. Hij is de eerste Amerikaan ooit die deze wedstrijd won.
In 2010 verdedigde hij bij de wereldkampioenschappen met succes zijn titel op de individuele achtervolging. In de finale rekende hij af met zijn ploeggenoot bij Trek-Livestrong Jesse Sergent. Hij won ook brons op het onderdeel omnium. Hij werd per 1 augustus 2010 als stagiair toegevoegd aan de ploeg van Team RadioShack. Op 18 september werd Phinney Amerikaanse kampioen tijdrijden bij de elite. Op 29 september werd hij wereldkampioen tijdrijden voor beloften in Geelong, Australië.
Vanaf 2011 reed Phinney voor het Amerikaanse BMC Racing Team. Hij won de eerste etappe (een individuele tijdrit) in de Ronde van Italië van 2012 en reed daarna enkele dagen in de roze trui. Tijdens de Olympische Spelen in Londen was Phinney twee keer dicht bij een medaille: zowel in de wegrace als in de individuele tijdrit werd hij vierde. Het WK wielrennen in Nederlands Limburg bracht de Amerikaan twee maal zilver: in de ploegentijdrit werd hij met zijn ploeg BMC tweede achter Omega Pharma-Quickstep en in de individuele tijdrit werd hij tweede op slechts vijf seconden van winnaar Tony Martin.
Ronny De Schepper (op basis van Wikipedia)
dagelijks iets degelijks 