Het is vandaag al vijftig jaar geleden dat Arthur “Big Boy” Crudup is overleden. Hij was een Delta-blues zanger, die o.m. “That’s all right, mama”, “My baby left me” en “So glad you’re mine” heeft geschreven, drie nummers die eerst door Elvis Presley en daarna door tal van andere artiesten werden gecoverd. Ik breng deze verjaardag vooral in herinnering omdat er over deze zanger duidelijk een aantal misverstanden de ronde doen. Ikzelf ben daar ook ingetrapt, destijds toen ik het in memoriam voor Elvis Presley schreef b.v. Ik zal beginnen met mijn tekst weer te geven, zoals hij is verschenen…
“Boze tongen fluisterden later dat Elvis miljoenen verdiende met muziek van deze mensen te ‘stelen’, een gemene aantijging voor iemand die b.v. Big Boy Crudup in de jaren zestig uit de goot haalde en hem een elpee liet opnemen (zijn enige bij mijn weten). Dat de zwarten een inspiratiebron waren voor ‘zijn’ muziek is juist, maar Elvis componeerde zelden, het meeste werk werd geleverd door Jerry Leiber, Mike Stoller, Otis Blackwell, Doc Pomus, Mort Shuman en Aaron Schroeder. De royalties voor de songteksten gingen dan ook in de zakken van deze heren. Bovendien, wie smijt de eerste steen? Als Elvis I need you so opneemt, vermeldt hij wel degelijk Ivory Joe Hunter als auteur. Wanneer Led Zeppelin Bring it on home to me van Sonny Boy Williamson opneemt, registreren zij het als een eigen compositie!”
De onrechtvaardigheid van de verwijten aan het adres van Elvis in vergelijking met de praktijken van Led Zeppelin is ongeveer het enige wat hiervan overeind blijft staan.
Zo heeft Arthur Crudup wel degelijk meerdere elpees opgenomen (zijn laatste zelfs in Engeland). Ik denk dat de elpee die door Elvis Presley zou “bekostigd” zijn, dan zijn eerste is, met name “Mean Ol’ Frisco” uit 1962.
Daarvóór had Crudup uitsluitend 78-toerenplaten opgenomen en dan wel in Chicago, waar hij in 1939 net zoals zovele Delta-blues zangers vóór hem was terechtgekomen. Rond 1950 was hij hier echter mee gestopt, precies omwille van het feit dat hij geen of veel te weinig auteursrechten kreeg uitgekeerd. Op het moment dat Elvis dus zijn nummers eeuwigheidswaarde gaf, was hij inderdaad een arme straatmuzikant die zijn kostje moest bijeen scharrelen. Maar dat betekent ook dat de auteursrechten hem ook deze keer niet bereikten, ook al was dat niet de schuld van Elvis, maar moeten we de oorzaak gaan zoeken in de armzalige contracten die hij (Crudup dus) in de jaren veertig had afgesloten. Daarom is het inderdaad niet uitgesloten dat Elvis vond dat hij iets moest doen en dat iets, dat kon dan enkel zijn: Crudup in staat stellen een elpee op te nemen in deftige omstandigheden en met een deftig contract wat auteursrechten aangaat.
Maar misschien verkochten die elpee en de andere die erop volgden niet zo goed of wat dan ook, maar ook nu bleef Crudup in de kou staan. Het dient ook wel gezegd dat hij de zaken er niet op vergemakkelijkte door onder verschillende namen op te nemen, zodat zelfs mensen die het goed met hem meenden hem op een bepaald moment niet meer konden terugvinden en dachten dat hij al overleden moest zijn.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 