Het is al vijf jaar geleden dat Gorden Kaye, vooral bekend als René Artois, de cafébaas uit “Allo, allo”, is overleden in het verzorgingstehuis waar hij voor dementie werd behandeld. Toch stierf hij uiteindelijk aan een nierfalen.
In 1990 was het overigens ook al bijna afgelopen met Gorden (*) toen tijdens een storm een reclamepaneel werd losgerukt dat zich door zijn voorruit boorde en zijn schedel in tweeën spleet. Hij kwam er wonder boven wonder door, maar de wonde bleef goed zichtbaar (zie foto). Ik ben uiteraard niet medisch onderlegd om zoiets te beweren, maar om de een of andere reden denk ik dat dit ongeluk ook zijn vroegtijdige dementie heeft veroorzaakt.
Het ironische bij Kaye is vooral dat hij zich in het feuilleton ontpopt als een echte macho, die het met heel zijn personeel aanlegt, terwijl hij zich met tegenzin de complimentjes van de janetterige luitenant Grüber moet laten welgevallen. In werkelijkheid was Kaye echter homofiel! In 1989 verscheen zijn autobiografie “René & Me: A Sort of Autobiography”, waarin hij zijn jeugdervaringen als verlegen, homoseksuele jongen met overgewicht beschreef.
Ronny De Schepper
(*) Gorden werd wel degelijk als Gordon geboren. De spelling van zijn voornaam als Gorden is het gevolg van een typefout bij de Britse vakbond voor acteurs.
dagelijks iets degelijks 