Jo De Bruyne greep zijn kans om in de bekendheid te geraken toen op 5 mei 1994 een algemene elektriciteitspanne de première van “Giselle” door het BVV in de Gentse opera met een uur deed uitstellen. Aangezien hij daar werkte als suppoost-barman ontpopte hij zich terstond als een Gentse Richard Clayderman die er o.a. versies van “Amigos para siempre”, “L’important c’est la rose”, “Feelings”, “Torna a Sorriento” en “My way” doorjoeg. Naast zijn pianostudies, volgde hij aan het KMC-Gent ook les als zanger. Toen vertelde hij mij dat hij als lichte bariton bij gebrek aan tenors misschien wat zou worden “opgeschroefd”, maar nu blijkt hij toch voor het bariton-repertoire te hebben gekozen. Op zondag 19 februari gaf hij in het conservatorium immers een recital van negro-spirituals, meestal in een bewerking van Daniël Schroyens, die hem ook aan de piano begeleidde.
Lees verder “25 jaar geleden: fifteen minutes of fame voor Jo De Bruyne” →