Vandaag is het precies zestig jaar geleden dat RIK VAN LOOY zichzelf opvolgde als wereldkampioen. In Bern is hij de snelste van een kopgroep van veertien voor Nino Defilippis en Raymond Poulidor. Bij de sprint zet hij zoveel geweld op zijn pedalen dat zijn achterwiel het begeeft.
Lees verder “Zestig jaar geleden: Rik Van Looy wordt wereldkampioen”
Het was sympathiek van Thierry Gouvenou om de eerste rit van de Tour 2021 zodanig te ontwerpen dat Mathieu Van der Poel de grootste kanshebber was, zodat-ie meteen ook de gele trui zou kunnen grijpen, iets wat zijn pas overleden grootvader Raymond Poulidor nooit was gelukt. Mathieu’s ploeg Alpecin-Fenix speelde het spelletje mee door een prachtige outfit te ontwerpen die aan de legendarische Mercier-trui van Poupou herinnerde…
Lees verder “Eerbetoon aan overleden grootvader”
Op 16 juni 1951 won Jacques Vivier de eerste uitgave van de Route de France, een rittenwedstrijd voor amateurs, gespreid over niet minder dan vijftien etappes. Tot 1958 zou de wedstrijd jaarlijks plaatsvinden en dan tot 1981 nog op onregelmatige tijdstippen. Ondertussen was de Ronde immers verdrongen door de Tour de l’Avenir (1961). Ook deze Ronde zou haar ups and downs kennen, maar op dit moment wordt ze toch nog altijd georganiseerd.
Lees verder “Tour de l’Avenir (voorheen: Route de France)”
In de Tirreno schudde Mathieu van der Poel (bovenstaande foto Axel VH, onderstaande foto Erik Westerlinck) een kunststukje uit zijn mouw. De Nederlander van Alpecin-Fenix dynamiteerde de etappe over de “muurtjes” al op 65 kilometer van de streep. “Het was op dat moment verschrikkelijk koud. Ik hoopte het warm te krijgen door beginnen te koersen. Het ging goed tot het ingaan van de laatste ronde. Maar toen liep ik helemaal leeg. Ik weet zelf niet hoe ik nog tot aan de streep ben geraakt. De laatste 10 à 15 kilometer waren een hel voor mij. (Tadej Pogacar naderde nog tot op tien seconden!) Ik kan me niet herinneren dat ik ooit al zo diep ben geweest in een wedstrijd,” aldus Van der Poel. (Sporza)
Lees verder “Mathieu van der Poel wint thriller in de Tirreno”
David van der Poel (foto Axel VH) heeft gisteren de C1-cross in Troyes gewonnen. De oudere broer van Mathieu, die diezelfde dag won in Gullegem, hield twee Fransen van de zege in eigen land. Voor David van der Poel is het niet alleen de eerste zege van 2021, het is ook de eerste zege van het seizoen. Een broodnodige, want voor de oudere broer van Mathieu is het voorlopig een veldritseizoen om snel te vergeten. Op het hoogste niveau haalde hij nog geen enkele keer de top 10. Een 14e plaats in Bern en Zolder waren tot nu toe zijn beste resultaten.
Lees verder “David Van Der Poel wint in Troyes”
Het is vandaag al 25 jaar geleden dat de Franse wielrenner René Privat is overleden.
Lees verder “René Privat (1930-1995)”
Vijf jaar geleden werd op Canvas de documentaire “Poulidor premier” van Patrick Jeudy uitgezonden. Ik had hem een week eerder op de Franse televisie gezien en ik kan hem zeker aanraden, ondanks het feit dat Jeudy een bepaald uitgangspunt heeft gekozen (de “vijandschap” met Jacques Anquetil), waarbij hij er niet voor terugschrikt de waarheid soms geweld aan te doen. De toon is ook “gezwollen” en het Franse chauvinisme druipt er zo af, maar dat maakt het soms juist zo aantrekkelijk.
Lees verder “Vijf jaar geleden: documentaire over Raymond Poulidor”
Michel Wuyts had er tijdens de veldrit in Niel reeds een allusie op gemaakt, maar nu is het dus helaas zo ver: de voormalige topwielrenner en grootvader van de broers Van der Poel, Raymond Poulidor, overleed vannacht rond 2 uur op 83-jarige leeftijd. Raymond Poulidor verbleef sinds 8 oktober in het ziekenhuis nabij zijn woonplaats Saint-Léonard-de-Noblat. De aimabele Fransman kampte met oververmoeidheid en is hieraan dus uiteindelijk bezweken.
Lees verder “Raymond Poulidor (1936-2019)”
Het is vandaag al tien jaar geleden dat Vic Van Schil zelf een einde maakte aan zijn leven. Als wielrenner was zijn hoogtepunt zonder enige twijfel zijn tweede plaats in Luik-Bastenaken-Luik in 1969 na zijn kopman Eddy Merckx (bovenstaande foto), toen hij – na de vraag van Eddy wie er nu eigenlijk zou winnen – de legendarische woorden sprak: “Zelfs al zoudt ge uw been breken, dan zou ik u nog over de meet dragen!” Het was overigens voor Vic niet de eerste maal dat hij tweede werd in La Doyenne: ook in 1966 was hij al eens tweede geëindigd na een andere vijfvoudige Tourwinnaar, Jacques Anquetil. Vic reed toen voor “aartsvijand” Raymond Poulidor, die echter in de uitslag niet voorkomt. Vics tweede patron, Eddy Merckx, wél: die werd achtste. In 1971 zou Vic Van Schil nog twintigste worden in LBL, in 1972 negende, in 1973 tiende en in 1974 achttiende. Klaarblijkelijk dus wel een koers die hem lag. Ook opmerkelijk: Vic Van Schil is zijn hele loopbaan ploegmaat geweest van Jos Spruyt en Roger Swerts. Eerst bij Mercier, later bij Eddy Merckx. (Andere foto Erik Westerlinck)
Een dag na Eddy Merckx bij de amateurs was het de beurt aan Jan Janssen om in Sallanches de regenboogtrui bij de profs te omgorden. (Op bovenstaande foto de Belgische ploeg gefotografeerd op het na-Tour-criterium in Londerzeel, met links titelverdediger Benoni Beheyt.)
Lees verder “55 jaar geleden: Jan Janssen wordt wereldkampioen bij de profs”
dagelijks iets degelijks 