Tag: Jan Corbet

Torhout-Werchter 1987: rock als business

Torhout-Werchter 1987: rock als business

Zoals ik gisteren al heb geschreven: ook het festival van Werchter (vroeger Torhout-Werchter) keert dezer dagen steeds weer in mijn overzicht van verjaardagen. Zo ook vandaag dus het festival van 35 jaar geleden. Op zoek naar eens een andere invalshoek dan enkel maar het voorstellen van de geprogrammeerde vedetten (en ook wel om te beantwoorden aan de politieke verzuchtingen van De Rode Vaan) had ik het dat jaar over “rock als business”.

Lees verder “Torhout-Werchter 1987: rock als business” →

Tien jaar geleden: de musicus als nowhere man

Tien jaar geleden: de musicus als nowhere man

Op een debat voor Radio 3 (“de musicus als nowhere man”) wees Johan Huys, voormalig adviseur van minister Dewael, er reeds op dat alle “klassieke” orkesten met verschillende statuten werken (bedienden, ambtenaren enz.). Maar zelfs zonder de problemen van de freelancers te willen wegmoffelen, dient erop gewezen, aldus Huys, dat de vraag naar een statuut vooral afkomstig is vanuit de popmuzikanten, want dat klassieke muzikanten sociaal gezien eigenlijk nog goed af zijn. De uitzonderingen zijn misschien juist de solisten en de beoefenaars van kamermuziek, die qua structuur eigenlijk nog het meest met popmuzikanten kunnen worden vergeleken. Vandaar allicht dat op het ministerie ene Koen Wauters zich nog ooit over dit probleem heeft ontfermd? (Of althans deed alsof…)

Lees verder “Tien jaar geleden: de musicus als nowhere man” →

Veertig jaar geleden: op weg naar een statuut voor de artiest

Veertig jaar geleden: op weg naar een statuut voor de artiest

“Op 30 januari jl. was er de tweede hoorzitting over het kunstenaarsstatuut in de commissie sociale zaken van het federaal parlement, onder voorzitterschap van Vincent van Quickenborne,” zo schrijft men op de website van ArtistsUnited, waar ik ook bovenstaande foto heb geleend. Deze vereniging heeft enkele concrete ideeën om het statuut te verbeteren en een aantal minder geslaagde zaken uit het verleden op te lossen, zo lees ik verder nog. Ongeveer zo’n twintig jaar heb ik mij bezig gehouden met een sociaal statuut voor de artiest (dat er pas sinds een paar jaar is). Eerst als journalist op De Rode Vaan, daarna bij de Vlaamse Socialistische Zelfstandigen en tenslotte ook in de Centrale voor Socialistische Cultuurbeleid en de Adviesraad voor Muziek. Ik begin met het eerste debat hierover, dat veertig jaar geleden heeft plaats gehad en enkele dagen later is verschenen in De Rode Vaan…
Lees verder “Veertig jaar geleden: op weg naar een statuut voor de artiest” →