Tijd voor wat heimwee. Toen ik een kleine jongen was, een jaar of tien, ontdekte ik de televisie (want eerder hadden we die niet in huis). Mijn vader, altijd al een dwarsligger, was niet tevreden met Brussel Vlaams en Brussel Frans, hij liet maar meteen twee Franse en twee Duitse zenders op de gerichte dakantenne bijplaatsen. Ik vraag me nu af waarom, want de enige die daar naar keek was ik, languit in de ottomane, tot een stuk in de nacht als grote fan van ARD (met de klank heel stil, het was de enige zender die een reeks SF-films en al eens wat bloot durfde te tonen). Behalve op zondag. Dan was het hollen om de krentenkoeken naar bakker Nanten, en zorgen dat ik pal op de middag terug was. Dan trok ik ogen open voor de (kommerciële) fragmenten van drie films die werden opgevoerd in La Séquence du Spectateur op wat toen nog het eerste kanaal van ORTF was (eerder heette dat RTF, later TF 1; het programma liep van 1953 tot 1989, maar ik was al afgehaakt in 1967, omdat ik naar de universiteit ging, en in Studio Skoop en elders veel subversievere dingen kon bekijken). Ik word nog weemoedig van de muziek bij de begingeneriek, en bij vervlogen herinneringen aan de off screen stem van Catherine Langeais, zeker nu ik lees dat zij een rekord vestigde door dat 35 jaar lang vol te houden.

Lees verder “Het Evangelie volgens de Lukas (30): Claude-Jean Philippe, de Johannes de Doper van de film” →