Met een ambivalent gevoel heb ik vijftien jaar geleden op Canvas naar de documentaire “Bella figura” gekeken, gedraaid n.a.v. het feit dat in 2004 het Londense operahuis van Covent Garden het contract met Deborah Voigt verbrak omdat de regisseur haar te dik vond voor de rol van Ariadne. In 2008 werd ze opnieuw uitgenodigd, nadat ze drastisch was afgevallen. Waarom ambivalent? Enerzijds juich ik het toe dat sinds enkele jaren de Bianca Castafiori’s van onze operapodia zijn gebannen, maar anderzijds hoorde ik een aantal jonge, maar afzichtelijk dikke sopranen weer komen aandraven met platitudes zoals “het is tenslotte toch om de stem dat het gaat” of “ik kan emotie ook op een andere manier uitdrukken, de ogen zeggen bijvoorbeeld heel veel”. Aldus deze nieuwe Castafiori’s, maar onnodig te zeggen dat ze dwàlen, natuurlijk. Ik kan ze alleen maar het citaat van Orson Welles voor ogen houden: “Een slanke man kan een dikke man spelen en een jonge man kan een oude man spelen, maar omgekeerd gaat dat niet…”

Lees verder “Vijftien jaar geleden: de terugkeer van Bianca Castafiori” →