Chris Vanneste schreef en regisseerde “Triomf van de dood” met Kurt Defrancq (des Esseintes), Bert van Tichelen (Milo) en Koen De Win (Claudio). Dit examenwerk van Vanneste is gebaseerd op werk van Joris Karel Huysmans en Gabriele d’Annunzio (als ik me niet vergis een Mussolini-adept), waarin op zijn beurt nogal wat anderen worden geciteerd (vooral “Satyricon” van Petronius), zodat dit een heel hybride voorstelling werd. Vanneste ging uit van de uitspraak van Huysmans dat “niets zo obsceen was als een kuise acteur”, maar dan wel uitsluitend homo-erotisch geïnterpreteerd. Laten we dus zeggen: voor de liefhebbers… (17/07/1992)
Lees verder “Dertig jaar geleden: “Triomf van de dood” in Arca”Tag: Chris Vanneste
25 jaar geleden: “De keten der vernederingen” van Botho Strauss
Gelukkig was er als afsluiter van een rampzalig seizoen in het Gentse Arcatheater het enig mooie “Keten der vernederingen” naar de roman “Het congres” van Botho Strauss (1989). Terecht werd op locatie in het Pand gespeeld, want op die manier werd het koele, afstandelijke karakter van een theaterzaal vermeden en werden de toeschouwers dichter bij de actie, of veeleer: het erotische spel, betrokken.
Lees verder “25 jaar geleden: “De keten der vernederingen” van Botho Strauss”25 jaar geleden: “Drek” van Robert Schneider
Alweer een verloren avond in het theater, dat was mijn gevoel bij “Drek” van Robert Schneider, opgevoerd in Arca in een regie en decor van Chris Vanneste (die zijn burgerdienst doet bij Arca als… technieker). Jo De Meyere heeft zelf deze tekst gekozen om daarmee heel duidelijk stelling te nemen tegen het opkomende fascisme. Heel lovenswaardig dus maar dit stuk blijft niet enkel in de goede bedoelingen steken, het heeft misschien zelfs het omgekeerde effect! De Meyere speelt hierin een gastarbeider die zichzelf “Sad” noemt als afkorting van “Saddam”. Op het einde zal blijken dat hij helemaal niet zo heet, maar dat het enkel uitgevonden is om de woordspeling “Ik heet Sad, dat betekent droevig in het Engels, maar ik ben helemaal niet droevig” tot in den treure te gebruiken.
Lees verder “25 jaar geleden: “Drek” van Robert Schneider”