Vandaag is het al dertig jaar geleden dat het nieuwe theaterprogramma van Raymond Van het Groenewoud, “De minister van landsverdediging”, in première is gegaan.
Lees verder “Dertig jaar geleden: Raymond Van het Groenewoud wordt minister van landsverdediging”
1980 is het jaar van de grote doorbraak van Raymond in Nederland, o.a. door een optreden op Pinkpop met de wereldpremière van “Je veux de l’amour”, dat eerst op single verschijnt (b-kant “Troonsafstand”) en in 1981 op de verzamelelpee “Leven en liefdes” wordt opgenomen (er zit ook nog een extra single bij: “Ze weet niet wat ze doet”).
Lees verder “45 jaar geleden: doorbraak van RvhG in Nederland”
35 jaar geleden was er op de BRT een quizprogramma “Superfan” genaamd. Dat werd op de zondagnamiddag uitgezonden in een overkoepelend programma, een soort van “Binnen en Buiten”. Ook Raymond Van het Groenewoud kwam daarin aan bod, maar blijkbaar hadden ze problemen om fans te vinden, die in aanmerking kwamen voor deze quiz. Alleszins hadden ze aan Raymond zelf een paar namen gevraagd en die had – eigenaardig genoeg – mijn naam doorgegeven.
Lees verder “35 jaar geleden: preselectie voor “Superfan””
De nieuwe Van het Groenewoud lag veertig jaar geleden in de winkel. De eerste, zo zegt men, sedert vier jaar, net alsof « Brussels by night » nooit heeft bestaan. En nochtans, wat schreven wij naar aanleiding van deze soundtrack ? (r.v. nr 44 van 1983) : « Raymond kan het nog steeds, maar het uitkijken is naar een échte elpee van hem ». En nu is er dus « Habba » (en niet « Abba » zoals de Oost-Vlamingen zeggen), die althans door de platenfirma « zijn eerste officiële LP sinds “Ethisch Reveil“ » wordt genoemd. U voelt al nattigheid, wij zijn het hiermee pertinent oneens. Lezen wij daar immers niet in een onopvallend hoekje : producer Henny Vrienten ? En, jawel beste vrienden, vooral wie Raymond ondertussen reeds live aan het werk heeft gezien, weet dat dit géén doorsnee is van zijn huidige repertoire, maar dat er bewust (ja, mijnheer Vrienten, bewust !) alle nummers-met-ballen uit werden geweerd ten voordele van « koele » producten zoals nonsens en reggae- en juju-muziek die in onze lage landen altijd zo triest en regenachtig klinkt.
Lees verder “Veertig jaar geleden: Jean, Mich, Stoy, kom terug, alles is vergeven”
Raymond van het Groenewoud viert vandaag zijn 75ste verjaardag…
Lees verder “Raymond van het Groenewoud wordt 75…”
Het is al 45 jaar geleden dat ik in overeenstemming met Raymond van het Groenewoud en zijn toenmalige manager Pol Evrard besloten had een boek over het ‘fenomeen’ R.V.H.G. te schrijven. In een schrijven naar diverse uitgeverijen stelde ik het ontwerp van het boek voor, ontwerp dat tot stand was gekomen met de medewerking van Raymond van het Groenewoud zelf, na een vergadering op het kantoor van Universal Songs, bij Linda Van Waesberge, op dat moment nog Linda Blaute…
Lees verder “45 jaar geleden: een boek over Raymond van het Groenewoud (bijna!)”
Een tijdje geleden had ik het nog over zijn overleden vader, vandaag haal ik een veertig jaar oud telefonisch interviewtje met Raymond van het Groenewoud zelf uit de mottenballen. Er is niet echt een aanleiding, maar het past natuurlijk wel in mijn grote RvhG-biografie…
Lees verder “Veertig jaar geleden: Raymond van het Groenewoud aan het lijntje”
Neen. Ethisch reveil is niet de vijfde elpee van Raymond van het Groenewoud. Wel is het de tweede elpee van R.V.H.G. en de Centimeters. Of misschien zelfs de eerste, want live-elpees laat men gewoonlijk buiten beschouwing in zo’n opsomming. Een haast natuurlijk gevolg van deze vaststelling is dat het muzikaal tot hiertoe ook de rijkste is. De inbreng van Jean Blaute was weliswaar ook al op «Nooit meer drinken» voelbaar en Mich Verbelen is — zoals het een bassist past — steeds de stuwende, maar bescheiden op de achtergrond blijvende kracht geweest, zodat overblijft dat het niemand minder dan drummer Stoy Stoffelen is die — als Centimeter — vooral zijn stempel op deze elpee drukt (*). Dat gebeurt meestal door een ritme dat zeer dicht in de nabijheid van de disco-hartslag komt (wat onderlijnd wordt door de opnametechniek), maar dat voortdurend doorbroken wordt door tempowisselingen zodat de disco-verveling ver te zoeken is.
Lees verder “45 jaar geleden: de morele herbewapening van de Vlaamse pop”
Het is al 45 jaar geleden dat het Mich Verbelen Kwartet voor de laatste keer optrad. Dat gebeurde op Mallemunt, zoals men hieronder kan lezen in mijn artikel over de Centimeters op het Feest van de Rode Vaan 1979. Ik heb op het internet geen enkele foto gevonden van dat fameuze kwartet en dat is misschien maar normaal ook, want dat waren in feite de Centimeters, maar dan met Mich in de hoofdrol i.p.v. RvhG. Maar officiële foto’s zijn daar uiteraard nooit van gemaakt. En foto’s van optredens zijn er dus blijkbaar niet.
Lees verder “45 jaar geleden: laatste optreden van het Mich Verbelen Kwartet”
In de zomer 1979 speelde Raymond van het Groenewoud opnieuw op Torhout/Werchter, nu voor het eerst op de grote weide (waardoor Jean Blaute, die geplaagd werd door diarree, het bijna letterlijk in zijn broek deed) en ook opnieuw op het Feest van de Rode Vaan, waar hij wellicht de enige live-versie ooit van “Markies de Sade” bracht, een nummer uit “Ethisch reveil”. Hij speelde daar ook “Apache” van The Shadows, want in die tijd speelden Raymond en de Centimeters ook gewone bals. Zo zag ik hen b.v. in Beveren.
Lees verder “45 jaar geleden: Raymond was weer in Lokeren”
dagelijks iets degelijks 