Categorie: poëzie

Mark Braet (1925-2003)

Mark Braet (1925-2003)

Het is vandaag al twintig jaar geleden dat Mark Braet is overleden. Ik moet deemoedig bekennen dat zijn dood mij destijds is ontgaan. Er zal in de media wel niet veel aandacht aan besteed geweest zijn, neem ik aan. Ik heb ook geen bijdrage over de poëzie van Mark Braet in mijn computer zitten, al had ik toch wel verwacht dat Jan Mestdagh of Johan de Belie een dichtbundel van hem moeten hebben besproken in de wekelijkse poëzierubriek van De Rode Vaan. Ik heb wel een recensie uit De Morgen, maar zonder auteur of datum, waarvoor mijn excuses…

Lees verder “Mark Braet (1925-2003)” →

Ter gelegenheid van Gedichtendag: Miguel Declercq

Ter gelegenheid van Gedichtendag: Miguel Declercq

“De bijbel en poëzie, daar is het gewone volk gevoelig voor.” Aldus priester-dichter Anton van Wilderode toen ik hem bij leven en welzijn ging interviewen. Maar met alle respect voor mijn en bijvoorbeeld ook Tom Lanoye’s leermeester, dat vond ik eigenlijk toch echte “kalotenpraat”. Ik sluit mij eerder aan bij Hugo Claus als die beweert: “Iedereen schrijft gedichten als hij zestien is, alleen de naïevelingen gaan gewoon door.”

Lees verder “Ter gelegenheid van Gedichtendag: Miguel Declercq” →

Veertig jaar geleden: de Tom Tom Club

Veertig jaar geleden: de Tom Tom Club

Gent bij valavond, de « Brug », de Blandijnberg, je bent in goed gezelschap, de eind-jaren-zestig herinneringen duiken op. Je stapt auditorium C binnen : uit de boxen soulmusic. Om maar te vertellen dat daar de punkdichter Tom Lanoye de première van zijn solo-verzenshow « Jamboree » zal geven.

Lees verder “Veertig jaar geleden: de Tom Tom Club” →

25 jaar geleden: de “ongehoorde gedichten” van Renaat Ramon

25 jaar geleden: de “ongehoorde gedichten” van Renaat Ramon

“Mijn schilderijen en plastieken copiëren niets, stileren niets, abstraheren niets. Ze zijn iets.” Deze boude affirmatie komt uit de mond van Renaat Ramon, die nu al vier jaar decennia de strenge kunst der geometrische abstractie beoefent. Maar bevat ook de grootste ascese niet haar moment van speelsheid? Renaat Ramon mag dan al de antipode zijn van de media- en trendgevoelige “bekende Vlaming”, in de kunstwereld is zijn zestigste verjaardag niet onopgemerkt voorbijgegaan.

Lees verder “25 jaar geleden: de “ongehoorde gedichten” van Renaat Ramon” →