Het is al 25 jaar geleden dat de Engelse zangeres Kirsty MacColl in tragische omstandigheden om het leven is gekomen.
Ik heb altijd een boontje gehad voor Kirsty. Eigenlijk al van bij haar geboorte in Croydon (Londen) op 10 oktober 1959 omdat ze een dochter was van de communistische folkzanger Ewan MacColl (“Dirty old town”). Toegegeven, pas vandaag lees ik op Wikipedia dat haar moeder danseres Jean Newlove was en niet Peggy Seeger, MacColls derde vrouw en halfzus van Pete Seeger. Zij was sedert haar Engelse tournee in 1956 het lief geworden van MacColl, die overigens vóór Jean Newlove ook nog getrouwd was geweest met actrice en regisseuse Joan Littlewood.
In 1958 verliep de Britse werkvergunning van Peggy Seeger (die al uit de Verenigde Staten was uitgezet) en stond ze op het punt te worden gedeporteerd. Dit werd op het nippertje voorkomen door een plan, bedacht door MacColl en Seeger, waarbij ze op 24 januari 1959 in Parijs trouwde met de folkzanger Alex Campbell, in wat Seeger omschreef als een “hilarische ceremonie”. Dit gelegenheidshuwelijk stelde Seeger in staat het Britse staatsburgerschap te verkrijgen en haar relatie met MacColl voort te zetten.
Ten tijde van Kirsty’s geboorte had haar vader dus al sinds 1956 een relatie met Peggy Seeger en was hij al moeder van een zoon (Neill) met haar. Later werd Peggy Seegers inreisverbod voor de Verenigde Staten opgeheven en keerde ze terug voor een tournee, maar MacColl mocht vanwege zijn radicale politieke opvattingen niet met haar mee naar de VS. Daarom schreef MacColl “The First Time Ever I Saw Your Face” ter ere van Seeger tijdens een telefoongesprek op afstand.
MacColl en Seeger trouwden later (in 1977), na zijn scheiding van Newlove. Ze bleven samen tot zijn dood in 1989. Ze kregen nog twee kinderen, Calum en Kitty, van wie Kirsty MacColl dus een halfzus was. Na de dood van Ewan MacColl begon Peggy Seeger een relatie met Irene Pyper-Scott en schreef ze een essay voor Getting Bi: Voices of Bisexuals Around the World .
Kirsty en haar broer, Hamish MacColl, groeiden op met hun moeder in Croydon. Ze trok de aandacht toen Chiswick Records een EP uitbracht van de lokale punkrockband The Drug Addix, met MacColl als achtergrondzangeres onder het pseudoniem Mandy Doubt (1978). De directie van Stiff Records was niet onder de indruk van de band, maar wel van haar en bood haar vervolgens een solocontract aan.
Haar debuutsingle They Don’t Know, uitgebracht in 1979, bereikte de tweede plaats in de Music Week airplay-hitlijst. Een staking van distributeurs verhinderde echter dat exemplaren van de single in platenwinkels terechtkwamen, waardoor de single niet in de Britse hitlijsten verscheen (*). MacColl nam een vervolgnummer op, You Caught Me Out, maar ze voelde dat ze niet de volledige steun van Stiff kreeg en verliet het label kort voor de release van het nummer om in 1981 over te stappen naar Polydor Records.
Daarna keerde ze terug naar Stiff Records, maar haar carrière was nog steeds niet erg succesvol; singles zoals Terry en He’s On the Beach werden geen hits (**). Haar succes werd gehinderd doordat ze leed aan podiumangst, wat ze nooit echt te boven kwam. Niettemin was de single met de opmerkelijk lange titel There’s a guy works down the chip shop swears he’s Elvis een bescheiden succes.
Ze bracht in 1981 een album uit waarop ook een Zuid-Amerikaans getint nummer stond; een voorbode van wat later zou komen. Een tweede album werd opgenomen maar bleef op de plank liggen doordat Stiff failliet ging en niemand haar contract wilde overnemen.
In Groot-Brittannië bereikte ze de zevende plaats in de hitlijst met een cover van Billy Braggs A New England, waarvoor Billy op haar verzoek een extra couplet schreef.
Ze deed veel sessiewerk als achtergrondzangeres en droeg vaak bij op albums die werden geproduceerd door haar man Steve Lillywhite (waaronder albums van Morrissey, Van Morrison en de Talking Heads).
Kirsty kwam opnieuw aan de top van de Britse hitparade in december 1987 met A Fairytale of New York, een duet met Shane MacGowan van The Pogues.
In 1989 was haar nieuwe album Kite een succes. Het grootste hitsucces van MacColl van het album was haar cover van het Kinks-nummer “Days”, waarmee ze in juli 1989 de Britse top 20 bereikte.
In 1991 verscheen Electric Landlady (uiteraard een woordspeling op Jimi Hendrix’ Electric Ladyland), terwijl de opvolger Titanic Days geïnspireerd was door haar scheiding van Steve Lillywhite. De titel was een illustratie van “nomen est omen” en Kirsty overwoog om de muziek vaarwel te zeggen en lerares Engels te worden in Zuid-Amerika. Door echter veel tijd door te brengen in Brazilië en op Cuba kreeg ze weer inspiratie en eind 1999 verscheen Tropical Brainstorm. “Het album kreeg lovende kritieken en staat te boek als haar beste,” zeggen zowel de Nederlandse als de Engelse Wikipedia, maar ik kan het daar absoluut niet mee eens zijn. Aangezien ik, zoals bij de aanvang reeds gesteld, een boontje had voor Kirsty kon ik deze cd niet laten liggen, toen ik hem tegenkwam op een uitverkoop van de bibliotheek, maar ik vind er helemaal niks aan. Niet dat ik iets tegen zuiderse ritmes heb, integendeel. Ik ben een grote fan van Daniela Mercury en zelfs de frivole uitstapjes van “onze” Two Man Sound vind ik best te pruimen, maar dat is het nu juist: Kirsty klinkt helemaal niet “frivool”. Subdued, dat is het adjectief dat bij mij opkwam wat haar interpretatie aangaat, ook al zou ik dat niet direct in het Nederlands kunnen vertalen. (***)
Op 18 december 2000 kwam ze om het leven in Mexico toen ze, op vakantie met haar gezin, tijdens een duik werd geraakt door een motorboot. Zij en haar zonen gingen duiken bij het Chankanaab-rif, onderdeel van het Nationaal Marine Park van Cozumel, in een aangewezen duikgebied waar vaartuigen niet mochten komen. Toen de groep na een duik weer boven water kwam, voer een snelvarende motorboot het verboden gebied binnen. MacColl zag de boot eerder aankomen dan haar zoons; Louis bevond zich niet in de vaarroute van de boot, maar Jamie wel. Ze kon hem opzij duwen (hij liep lichte hoofd- en ribverwondingen op), maar daarbij werd ze zelf geraakt door de boot en was op slag dood.
De boot die bij het ongeluk betrokken was, was eigendom van de Mexicaanse supermarktmiljonair Guillermo González Nova, die aan boord was met leden van zijn familie. Een van zijn werknemers, bootsman José Cen Yam, beweerde de boot te hebben bestuurd op het moment van het incident. Ooggetuigen beweren echter dat Cen Yam niet aan het roer stond en dat de boot veel sneller voer dan de snelheid van één knoop die González Nova beweerde. Cen Yam werd schuldig bevonden aan doodslag en veroordeeld tot twee jaar en tien maanden gevangenisstraf. Volgens de Mexicaanse wet mocht hij in plaats van de gevangenisstraf een boete van 1.034 pesos (ongeveer € 63) betalen. Hij werd ook veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding van ongeveer US$ 2.150 aan de familie van MacColl, een bedrag gebaseerd op zijn loon.
Hoewel haar familie jaren in touw is geweest om de Mexicaanse overheid tot een onderzoek te bewegen, hield deze steeds de boot af als ik deze woordspeling in deze pijnlijke omstandigheden mag gebruiken en miljonair Guillermo González Nova is erin geslaagd buiten schot te blijven. Het is zo één van die gevallen waarin je geneigd zou zijn het recht in eigen handen te nemen!
Ronny De Schepper
(*) Later zou They Don’t Know, in de versie van Tracey Ullman, de tweede plaats in de hitparade bereiken. Ullman also recorded three more of MacColl’s songs, “You Broke My Heart In 17 Places” and “You Caught Me Out”, as the title tracks of her first and second albums respectively, and “Terry” which was released as a single in 1985.
(**) Op de Nederlandse Wikipedia staat een heel ander verhaal, maar als men dat dan vergelijkt met de Engelse Wikipedia blijkt dit het resultaat te zijn van een slechte vertaling.
(***) Beheerst, getemperd, ingehouden zijn de beste Nederlandse equivalenten die ik in het woordenboek vind.
dagelijks iets degelijks 