Nadat ik (zoals iedereen wellicht) eerst had kennisgemaakt met “Ragtime”, las ik tijdens een verblijf op Tenerife “World’s Fair” van Edgar Lawrence Doctorow.
Wellicht omdat ik het aan de rand van het hotelzwembad (Hotel Gala! een beetje reclame maken voor het hotel waar mijn jongste zoon werkte is nooit weg) heb gelezen, heb ik wellicht verzuimd aantekeningen te maken. Daarom deze korte samenvatting van http://www.boekbeschrijvingen.nl: “De wereldtentoonstelling is gesitueerd in het New York van de jaren dertig en bevat onmiskenbaar vele autobiografische elementen. Hoofdpersoon van het boek is Edgar Altschuler die negen jaar is als in 1939 de grote Wereldtentoonstelling wordt gehouden. Door de ogen van de jongen roept Doctorow de sfeer op van de crisisjaren, de depressie, met zijn armoede en zijn vele anonieme emigranten die daar het zwaarst door getroffen worden, en de dreiging van de komende oorlog. Een tijdperk dat ook tot leven komt in de schitterende beschrijvingen van de muziek, radio’s en strips uit die jaren, de legendarische american football wedstrijden en de aankomst van de Hindenburg boven New York. En als onvergetelijk hoogtepunt een bezoek aan de Wereldtentoonstelling, met zijn belofte voor de toekomst.”
Enkele jaren later had ik het er nog eens over met chatgpt:
🧠 Thema’s
- Coming of age: De roman is in wezen een Bildungsroman over een jongen die volwassen wordt in een veranderende wereld.
- Herinnering en verbeelding: Doctorow speelt voortdurend met de vraag wat herinnerd wordt en wat achteraf gereconstrueerd wordt.
- De Amerikaanse droom: De Wereldtentoonstelling zelf, met haar optimistische blik op de toekomst, vormt een symbolische tegenpool voor de armoede en onzekerheid van de realiteit.
- Joodse identiteit en familiebanden: Edgar’s ouders en omgeving weerspiegelen een typische immigrantengeneratie die probeert zich aan te passen aan het Amerika van de jaren dertig.
🖋️ Stijl en vertelwijze
Doctorow schrijft in een heldere, melancholische toon. De roman is deels autobiografisch — Edgar lijkt sterk op Doctorow zelf — maar hij vermijdt sentimentaliteit door zijn ironische afstand en precieze observatie.
Het proza is rijk aan sfeer: geluiden van straathandelaren, het licht van bioscopen, de geur van eten uit kleine appartementen — Doctorow roept een hele wereld op.
🏆 Ontvangst
- World’s Fair won in 1986 de National Book Award for Fiction.
- Critici prezen het boek als Doctorows meest persoonlijke en ontroerende roman, een contrast met zijn meer historische en experimentele werken zoals Ragtime of The Book of Daniel.
- Velen zien het als een verlate tegenhanger van James Joyce’s A Portrait of the Artist as a Young Man — maar dan in de context van het Amerika van de jaren dertig.
💬 Slotgedachte
Hoewel World’s Fair minder spectaculair is dan Doctorows historische romans, wordt het vaak beschouwd als zijn meest intieme en subtielste werk — een teder portret van jeugd en herinnering in het schaduwlicht van de Amerikaanse moderniteit.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 