175 jaar geleden verscheen de laatste aflevering van David Copperfield van Charles Dickens in diens eigen tijdschrift Household Words. Hij was ermee begonnen in mei 1849 en de boekuitgave volgde kort daarna, in november 1850.
Het volledige citaat van de oorspronkelijke titel luidt: The Personal History, Adventures, Experience and Observation of David Copperfield the Younger of Blunderstone Rookery (Which He Never Meant to be Published on Any Account).
Het was Dickens’ achtste roman, en hij beschouwde het zelf als zijn favoriet onder zijn werken — “my favourite child”, zoals hij het formuleerde. Het was ook zijn eerste roman in de ik-vorm. Hij is dan ook grotendeels autobiografisch, al is het niet meteen duidelijk wie dan schuilgaat achter de gluiperige schurk Uriah Heep. Dat de sympathieke schurk die hem ontmaskert, Micawber, een alterego is van Dickens’ vader is daarentegen algemeen bekend. Zowel voor als na David Copperfield schreef Dickens zeven romans. David Copperfield is dus letterlijk het middelpunt van zijn werk. David Copperfield is een bildungsroman en een invloedrijk werk in dit genre. Een Bildungsroman (Duits voor vormingsroman) is een roman die de geestelijke en morele ontwikkeling van de hoofdpersoon volgt van jeugd naar volwassenheid. De nadruk ligt niet zozeer op uiterlijke gebeurtenissen, maar op de innerlijke groei van de protagonist — hoe hij of zij leert, lijdt, fouten maakt en uiteindelijk tot inzicht of zelfkennis komt.
In het geval van David Copperfield geldt dat bij uitstek:
- We volgen David vanaf zijn jeugd, waarin hij te maken krijgt met armoede, vernedering en verlies.
- Door zijn ervaringen met school, werk, vriendschap en liefde leert hij wie hij is en wat hij wil worden.
- Tegen het einde van het boek heeft hij zich ontwikkeld tot een volwassen, evenwichtige man — schrijver zelfs — die terugblikt op zijn leven met begrip en mildheid.
Kort gezegd: David Copperfield toont de wording van een mens — van een kwetsbare jongen tot een gevormd individu — en dat maakt het een schoolvoorbeeld van de Bildungsroman.
Ter vergelijking: andere bekende Bildungsromans zijn bijvoorbeeld Wilhelm Meisters Lehrjahre van Goethe (het prototype), Jane Eyre van Charlotte Brontë en Great Expectations, eveneens van Dickens.
Ronny De Schepper (with a little help from chatgpt)
dagelijks iets degelijks 