Na een carrière van 43 jaar is vandaag de dag aangebroken waarop ik van mijn pensioen mag genieten.
Mijn loopbaan begon als verkoper van groenten en fruit, na een korte opleiding in de Wondelgemstraat.
Al snel droeg ik de verantwoordelijkheid voor de winkel aan het Van Beverensplein in Gent.
Deze eerste werkervaring werd onderbroken door mijn legerdienst in Duitsland.
Na een opleiding in Peel, werd ik als magazijnier tewerkgesteld bij de logistieke dienst in Aken.
Toen majoor De Man vroeg naar kandidaten om in het hotel Mercator te werken, was ik een van de eersten om die kans te grijpen.
Daar ontdekte ik de horeca en binnen enkele weken was ik al ‘Maître de salle’.
Ik woonde er samen met drie andere soldaten in een woning in de wijk van de beroepsmilitairen, waaronder Patrick, een tandarts die ook uit Gent kwam.
Ik werkte er veel en kreeg zelfs de kans om als burger in dienst te blijven, maar dat aanbod sloeg ik af.
Ik keerde terug naar mijn vertrouwde wereld en werd opnieuw gerant, waarbij ik met veel plezier groenten en fruit verkocht.
Een jaar later maakte ik de overstap naar de elektronicawereld als verkoper in de Tandy-winkel in Oostakker.
Nog een jaar later werd ik gerant van het filiaal in de Vlaanderenstraat in Gent, waar ik ook in een mooi appartement boven de winkel woonde.
Enkel jaren later, nam ik er een bijverdienste in de avond bij als barman in het NTG in Gent, een rol waarin mijn horeca-ervaring uit het leger goed van pas kwam.
Toen het met de Tandy-keten minder goed ging, diende zich een nieuwe kans aan.
Met veel enthousiasme werd ik foyerverantwoordelijke in het NTG.
Naast het horecagedeelte kwam ik er in contact met de fascinerende wereld van theater, met zijn acteurs, regisseurs en andere boeiende persoonlijkheden.
Ik kon van op de eerste rij meemaken hoe nieuwe producties tot stand kwamen en leerde er warme collega’s met een hart voor het theater kennen.
Ik was ook nauw betrokken bij de verbouwing van het theatergebouw, meer specifiek de foyer, keuken, eetzalen en de artiestenbar.
Een moment dat me altijd zal bijblijven, is de opening van de foyer, die ik omvormde tot een brasserie waar ik nog steeds trots op ben.
Ook Minnemeers, de tweede zaal van het NTG, en tijdens de Gentse Feesten in de Lakenhal, met gasten als Freek Neirynck en Radio 2, blijven gekoesterde herinneringen.
Ik heb in die tijd zelfs in het theatergebouw gewoond.
Aan dit avontuur kwam echter een einde en ik begon een nieuw hoofdstuk bij Vendex.
Dit bedrijf, destijds ook eigenaar van Hema, had net de supermarktketen Battard overgenomen, die vooral in West-Vlaanderen en Wallonië actief was.
Mijn taak was om de winkels aan te passen aan de nieuwe beleidsplannen. Ik werkte voornamelijk in Wallonië en verbleef er de hele week op hotel.
Tijdens die periode wees mijn vriend Philip Bossuyt me erop dat de Hotsy Totsy te koop stond.
Samen zijn we in dat avontuur gestapt.
We transformeerden de Hotsy Totsy, voorheen een privézaak, tot een levendig café. Met een aangepaste drankkaart, optredens en diverse activiteiten maakten we er opnieuw een succesverhaal van.
Enkele jaren later kreeg ik de kans om aan het hoofd te staan van de plaatselijke dekenij.
Samen met de andere leden en mijn vriend Thierry Bonnaffé heb ik toen de boekenmarkt op de Graslei in Gent opgericht.
Dankzij de steun van de huidige burgemeester Mathias De Clercq en toenmalig burgemeester Daniël Termont is deze zondagse markt uitgegroeid tot een groot succes.
In 2000 was ik ook medeoprichter van de Poëzieroute in de Gentse binnenstad.
Als hoofd van de dekenij besloot ik met het bestuur om onze activiteiten tijdens de Gentse Feesten grondig te herzien.
Zo schaften we de maandagmarkt, bekend als ‘de dag van de lege portemonnee’, af en verwelkomden we in 2004 de organisatie van Polé Polé.
Nu is de tijd gekomen om dit alles achter me te laten en van mijn pensioen te genieten.
Ik ben dankbaar voor deze prachtige carrière en vooral voor de vele mensen die ik heb mogen leren kennen.
Het zijn er te veel om op te noemen, maar ze hebben voor altijd een plek in mijn hart.
Patrick De Graeve
dagelijks iets degelijks 