Toen we nog jong waren (alweer die jaren zestig dus) bespraken we geen elpees (maar beluisterden we ze, voegt een kwatong hier over onze schouder aan toe), maar als we toch iets wilden vasthouden op papier van een of andere zanger was dat welke groepen hij doorlopen had en welke platen hij had gemaakt.
Voor Frankie Miller is deze praktijk zeker op z’n plaats, niet alleen omdat Millers « roots » in die magische sixties thuishoren, maar ook omdat hij echt goed is, steengoed zelfs, maar dat je er eigenlijk weinig literatuur aan kwijt kunt.
Frankie Millers eerste groep is The Del Jacks, en dat op veertienjarige leeftijd. Nog voor de jaren zestig erop zitten heeft hij echter reeds een tweede versleten : The Stoics. Met 1970 komen ook de elpees : de eerste, « Once on a Bluemoon », werd geproduceerd door Brinsley Schwartz. « Hugh Life » wordt in Amerika gemaakt onder de leiding van de legendarische Allen Toussaint, « The Rock » wordt zijn beroemdste, « Full House » zijn beste formatie. Bij « Double Trouble » klinken zwak de eerste verwijten door dat hij zich te weinig vernieuwt en bij « Fallin’ in love » wordt hem ronduit verweten op de sentimentele toer te gaan.
Dat kunnen we van « Easy money » (opnieuw in de VS opgenomen) zeker niet zeggen, al wellen herhaaldelijk waterlanders op bij de prachtige trage nummers die op deze schijf staan. Maar net zoals zijn tweelingbroertjes Rod Stewart en Bob Seger is Frankie gevoelig zonder gevoelerig te zijn.
En daarnaast zijn er dus de rocknummers. Kijk, we willen de kritikasters die beweren dat Miller zich te weinig vernieuwt graag gelijk geven. Alleen voegen we eraan toe : « Asjeblief, makker, luister niet naar hun gezanik, ga door met die heerlijke muziek ». Waarmee we alle pogingen van Miller om reggae, disco, new wave of horlepijpen te brengen op voorhand naar de vuilnisbak verwijzen. “Give me love” gaat weliswaar in de disco-richting; samen met « Cheap thrills » is het dan ook het enige nummer dat wij het liefst uit deze ruwe diamant zouden geslepen zien. (Ongedateerde recensie van RDS uit De Rode Vaan)
Referentie
Frankie Miller, Easy money, Chrysalis 511 268
dagelijks iets degelijks 
Frankie Millers’ grootste hit Darlin’ werd uitgebracht op 22 september 1978, maar het was wel een cover van de groep Poacher die het al uitbracht op 24 maart van datzelfde jaar. De song werd geschreven door Oscar Stewart Blandamer, een saxofonist uit Engeland.
Hier zie je hem zelf zingen: https://www.youtube.com/watch?v=ONel_YHWS1w
Poacher had er weinig succes mee en Miller ging met de pluimen lopen. Toch moet gezegd worden dat Poacher wel plaats 86 behaalde in de country charts in Amerika, waar weinig Britse artiesten voet aan de grond kregen, zelfs Sir Cliff Richard niet.
Het nummer was gewild en werd veelvuldig gecoverd door veel artiesten zoals, Barbara Mandrell, Joe Dassin, Tom Jones, Long John Baldry, Smokie, Bonnie Tyler om de bekendste op te noemen. Zelfs in andere talen, Willem Duyn in Nederland als Willem, Ringo in Frankrijk, Cindy & Bert in Duitsland.
Zelf vind ik de versies van Miller en Tom Jones de allerbeste uitvoeringen.
LikeLike