Op 07/10/2009 zag ik “La môme” van Olivier Dahan uit 2007.
La Môme is een biografische film over het leven van de Franse zangeres Édith Piaf, mede geschreven en geregisseerd door Olivier Dahan, en met in de hoofdrol Marion Cotillard als Piaf. In sommige landen werd hij uitgebracht onder de titel La Vie en Rose. De Franse titel, La Môme, verwijst naar Piafs bijnaam, “La Môme Piaf” (wat “Het Mussenkind” of “Kleine Mus” betekent). De Britse en Amerikaanse titel La Vie en Rose komt van Piafs kenmerkende lied. De film beleefde zijn wereldpremière openingsfilm van het
57e Internationale Filmfestival van Berlijn, waar de film aantrad in de hoofdcompetitie. Na afloop van de vertoning volgde een staande ovatie van vijftien minuten.
Cotillards optreden werd door critici geprezen en leverde haar verschillende prijzen op, waaronder de Academy Award voor Beste Actrice – de eerste keer dat er een Oscar werd uitgereikt voor een Franstalige rol. De producenten wilden oorspronkelijk Audrey Tautou van Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain voor de rol en verminderden $ 5 miljoen van het budget omdat Cotillard was gecast. Dahan hield echter vol dat hij de film niet zou maken zonder Cotillard. Tautou’s agent, Laurent Grégoire, zei dat hij een ontmoeting had geregeld tussen Tautou en de producenten van de film, maar toen Tautou werd geïnformeerd over het uitgangspunt van de film, antwoordde ze: “Wie zou er geïnteresseerd zijn in een film over Édith Piaf?” Cotillard zong het lied “Frou-Frou” in de film, maar de meeste liederen werden uitgevoerd door Jil Aigrot. Bob Mondello van NPR schreef over Cotillards fysieke transformatie: “Het moet een worsteling zijn geweest om de prachtige, slanke Franse actrice Marion Cotillard om te vormen tot de huiselijke, kleine Edith Piaf.” In 2024 werd Cotillards optreden gerangschikt als nummer 15 op
de lijst van “Beste Actrice Oscar-Winnaars van de 21e Eeuw” van het magazine Rolling Stone.
Regisseur Olivier Dahan kwam op het idee voor de film op 22 januari 2004, toen hij in een boekwinkel een boek met foto’s van de Franse zangeres Édith Piaf vond en ernaar begon te kijken. “Ik wist niets over haar vroege jaren en (er was) een foto die echt deze eerste indruk op mij maakte. Het was een foto van haar op straat toen ze ongeveer 17 jaar oud was en ze zag er echt ‘punk’ uit, zowel wat haar) kleding betreft als alles in haar houding.” (sic!) Diezelfde dag stuurde Dahan een sms-bericht waarin hij het project voorstelde aan de Franse producent Alain Goldman, met wie hij eerder had gewerkt aan de film Crimson Rivers II: Angels of the Apocalypse (2004), en Goldman antwoordde snel dat hij had geaccepteerd om aan het project te werken. Dahan zei dat hij geen biopic wilde maken of alleen de biografie van Piaf wilde aanpassen, maar liever zijn eigen versie van het verhaal wilde maken. Dahan schreef het scenario samen met Isabelle Sobelman.
Ronny De Schepper (op basis van Wikipedia)
dagelijks iets degelijks 