Het is vandaag 425 jaar geleden dat Beatrice Cenci is gestorven. Zij werd herhaaldelijk verkracht door haar vader, maar toen deze door zowat de hele familie werd vermoord koos de paus toch de kant van het gezag en veroordeelde hen (en dus ook Beatrice) ter dood. (Beeld van Harriet Goodhue Hosmer in 1857)
Ook de Romeinse bevolking nam het voor de kinderen en weduwe van Francesco Cenci op maar paus Clemens VIII was genadeloos en de drie oudste Cenci werden op de brug voor de Engelenburcht geëxecuteerd. Alleen de jonge Bernardo werd gespaard. Volgens het Romeinse volksgeloof komt de in de kerk van San Pietro in Montorio begraven Beatrice ieder jaar op 11 september spoken met haar hoofd onder haar arm op de brug.
In de literatuur zijn de worsteling met incest en geweld door de kinderen en vooral dan de zachtmoedige en mooie Beatrice en het dilemma van de paus die moet kiezen tussen de rechtvaardiging van zelfverdediging tegen het tirannieke vaderlijke – en dus ook het pauselijke gezag – en het verdedigen van dat gezag een dankbaar onderwerp voor kunstenaars.
Het vermoedelijke portret van Beatrice Cenci (hieronder) wordt toegeschreven aan Guido Reni en inspireerde Shelley tot zijn versedrama The Cenci: A Tragedy in Five Acts (1819).
Ronny De Schepper (op basis van Wikipedia)
dagelijks iets degelijks 