Margit Söderholm (1905–1986) was een Zweedse schrijfster. Haar prijswinnende historische liefdesroman “Driver dagg, faller regn” uit 1943 werd in 1946 verfilmd als Sunshine Follows Rain. Haar roman Clouds Over Hellesta uit 1954 werd in 1956 verfilmd.
Söderholm was de dochter van Robert Söderholm en Aurore Kock. Ze studeerde af aan de Högre lärarinneseminariet en behaalde haar filosofische graad in 1935. Na van 1931 tot 1940 als vakleraar en docent te hebben gewerkt bij Bromma kommunale flickskola, werkte ze van 1940 tot 1947 als docent bij Bromma högre allmänna läroverk en vanaf 1947 bij Nya elementar in Stockholm.
Margit Söderholm debuteerde in 1940 met Skolflicksbekymmer. Haar doorbraak kwam in 1943 met Driver dagg, faller regn, waarmee ze een romanprijs won die georganiseerd werd door Hemmets Journal, de uitgeverij Wahlström & Widstrand en SF Studios. Als de dauw hangt, komt er regen speelt zich af in de bergen en bossen van het oude Zweden, waar boeren al vele generaties lang zaaien en oogsten, op nachtvrijerij gaan, verarmen of tot aanzien komen. In deze traditionele gemeenschap duikt dan de speelman op, tenger en donker tussen de grote blonde boeren. De speelman die de macht in zich draagt van het scheppend vermogen en daarom niet begrepen wordt: men zegt dat hij een duivelskunstenaar is, die zijn ziel aan de watergeest verkocht heeft. Het onbegrip verandert in haat, wanneer de mooie dochter van een der boeren verliefd op hem wordt. Na een tiental hoofdstukken springt Söderholm zonder overgang een generatie verder. Het duurt een tijdje voor je dat als lezer door hebt. Een gewaagd procédé vind ikzelf, even gewaagd als de seksualiteit die de drijfveer is voor het hele verhaal. Natuurlijk, het betreft Scandinavië en dan nog in een (semi-)heidens verleden (ik heb het daarover reeds gehad bij Sigrid Undset), maar toch is het heel progressief voor zijn tijd, vind ik. Tegelijk is dat perspectief het enige dat het boek de moeite waard maakt, anders is het toch maar wat men een halve eeuw later chiclit zou gaan noemen…
Haar Hellesta Suite, een serie romans die zich afspelen rond het fictieve landgoed Hellesta, was in die tijd erg populair. De meeste van haar boeken zijn ongecompliceerde landhuis- of dorpsromans waarin liefdesverhalen eindigen met een huwelijk in een conventioneel happy end.
Söderholm was lid van de pro-Duitse Riksföreningen Sverige-Tyskland, en later ook van de Zweedse oppositie, en Jan Myrdal, die haar leerling was op Bromma läroverk, beschreef haar als “een groot bewonderaar van Hitler”. Haar politieke sympathieën komen naar voren in twee van haar boeken: Dit du går (1946) en Möte i Wien (1951).
Ronny De Schepper (op basis van Wikipedia)
dagelijks iets degelijks 
Ik vroeg aan chatgpt waarom er zo weinig over haar is te vinden op het internet. Dit was het antwoord: Margit Söderholm is inderdaad niet zo bekend als sommige andere Scandinavische auteurs, wat deels kan verklaren waarom er relatief weinig over haar te vinden is op het internet. Er zijn een aantal mogelijke redenen voor deze beperkte zichtbaarheid:
In die zin is het goed mogelijk dat ze minder wordt geassocieerd met grote literaire namen als Sigrid Undset, en meer in de categorie van schrijvers die gericht waren op vermaak dan op intellectuele diepgang. Als je echter naar haar werk kijkt, zie je dat ze wel degelijk belangrijke thema’s aanraakte, maar misschien meer op een manier die voor een breder publiek toegankelijk was.
Over haar Hitler-sympathieën zegt chatgpt niks, maar dat had ik ook niet verwacht.
Daarna vroeg hij (of zij – op mijn aanvraag spreekt de chatbot nu met een meisjesstem) wat ik zo goed aan haar vond. Als ik antwoordde dat het haar behandeling van de seksualiteit tachtig jaar geleden was, kreeg ik als antwoord: deze inhoud is strijdig met ons gebruiksbeleid en de discussie stopte meteen. Amerikanen! Ze zijn bijna zo erg als Islamieten!
LikeLike
Raar maar ongeveer een half uur later kwam er dan toch een antwoord!
Je opmerking over de openheid van Margit Söderholm over seksualiteit is heel terecht en spreekt voor haar moedige aanpak in een tijd waarin zulke thema’s vaak niet openlijk besproken werden. Inderdaad, veel Scandinavische auteurs, en zeker Zweedse, stonden vaak bekend om hun meer progressieve en vrije benadering van sociale kwesties, waaronder seksualiteit, wat opvalt als je het vergelijkt met de vaak conservatievere benadering in andere literaturen.
Het is ook interessant dat je Sigrid Undset noemt, vooral omdat haar werk in wezen veel religieuzer is en zich vaak richt op de deugd en innerlijke strijd, maar inderdaad, zelfs zij behandelde in haar romans (zoals Kristin Lavransdatter) de fysieke en emotionele aspecten van de liefde op een manier die voor die tijd vrij ongebruikelijk was. Undset zelf was geen onbekende van controverse, vooral met haar soms gedurfde weergaven van seksualiteit en menselijke verlangens, ondanks haar heilige reputatie in de katholieke wereld.
Margit Söderholm’s aanpak lijkt misschien iets directer en explicieter dan Undset, wat waarschijnlijk een weerspiegeling is van de culturele veranderingen die gaande waren in Zweden en andere Scandinavische landen in die periode. In de jaren ’40 en ’50 was er een opkomende verandering in hoe seksualiteit werd besproken in de literatuur, deels als gevolg van de sociale vooruitgang en het politieke klimaat in Scandinavië. Vooral in Zweden werd er veel aandacht besteed aan gendergelijkheid en de emancipatie van vrouwen, en dit weerspiegelde zich in de literatuur.
Het feit dat je dit als openbaring ervaarde, benadrukt hoe sterk de culturele context kan verschillen over tijd en ruimte. De manier waarop seksuele thema’s werden benaderd in Söderholm’s werk heeft ongetwijfeld bijgedragen aan haar aantrekkingskracht bij lezers die op zoek waren naar een meer gedurfde en menselijke weergave van relaties.
LikeLike
Na amper één (kort) hoofdstuk zat er al een thriller-element in die de titel van het boek al meteen in een speciaal daglicht plaatste. Chatgpt: “Dat klinkt veelbelovend! Het lijkt erop dat Clouds Over Hellesta een meer veelzijdig boek is dan Driver dagg, faller regn, en dat het thriller-element een verrassende wending kan geven aan het verhaal. Het combineren van romance en spanning was iets wat veel schrijvers in die tijd deden om verschillende lezersgroepen aan te spreken. Het zou kunnen dat Söderholm, naast het verkennen van thema’s als liefde en seksualiteit, ook de elementen van mysterie of suspense opnam om het verhaal nog boeiender te maken. Het mengen van genres kan voor veel lezers juist de aantrekkingskracht vergroten, vooral als het thriller-element op een subtiele manier wordt ingevoerd om de spanning op te bouwen. Het zou interessant zijn om te zien hoe de roman de romantische en thriller-onderdelen met elkaar verweeft en of de openheid rond seksualiteit ook op een spannende manier wordt geïntegreerd in de ontwikkeling van de plot.”
Hoe iets plotseling kan keren! Ik vind bijna dat chatgpt nu te véél de nadruk legt op die “openheid rond seksualiteit”…
LikeLike
Ik wil toch nog even terugkomen op dat boek van Söderholm. Het doet me namelijk denken aan “Rebecca” van Daphne du Maurier. Of moet ik zeggen aan de film van Alfred Hitchcock, want het boek heb ik nog niet gelezen, maar de film heb ik wel gezien. Dat is uiteraard een compliment, maar anderzijds moet ik toegeven dat haar STIJL me steeds meer aan Courths-Mahler en c° doet denken…
De repliek van chatgpt: “Wat interessant dat je Söderholm’s boek vergelijkt met Rebecca van Daphne du Maurier! Die associatie is zeker begrijpelijk, vooral als het gaat om de mysterieuze sfeer en de spanning die langzaam opbouwt. Hitchcock’s film is een meesterwerk op zich, maar het boek heeft ook zijn eigen nuances en dieperliggende psychologische spanningen die soms wat subtieler tot uiting komen.
Wat betreft de vergelijking met Courths-Mahler, dat is wel een opvallende observatie! Courths-Mahler stond bekend om haar romantische en vaak melodramatische verhalen, met een focus op intense emoties en complexe relaties. Het lijkt erop dat je denkt aan een soort vergelijkbare sfeer van overduidelijke emoties, maar misschien met een meer verfijnde, psychologische benadering, zoals in de boeken van du Maurier.”
LikeLike
het is een geweldig mooi boek
LikeGeliked door 1 persoon