Luis “Lucho” Herrera (foto Guido De Munter) was veertig jaar geleden de eerste Colombiaan om een rit uit de Tour op zijn naam te schrijven. Het was trouwens niet “zo maar” een etappe, maar wel één met aankomst op L’Alpe d’Huez!
Luis “Lucho” Herrera (Fusagasugá, 4 mei 1961) is een voormalig Colombiaans wielrenner. Hij was een formidabel klimmer, en is met Bahamontes de enige wielrenner die erin slaagde in alle grote ronden de bergprijs te winnen
Herrera behoorde tot de eerste generatie Colombiaanse renners die in de jaren tachtig indruk maakte op het tot dan toe bijna volledig Europese wielermilieu. In 1984 nam hij voor het eerst aan de Ronde van Frankrijk deel, maar vanuit Zuid-Amerika was zijn reputatie als klimmer hem vooruitgesneld. Hij maakte deze reputatie zeer snel waar door de belangrijke etappe naar L’Alpe d’Huez te winnen. In 1985 won hij nog twee etappes en tevens veroverde hij voor de eerste maal de bolletjestrui. Merkwaardig was de manier waarop Luis Herrera zijn derde Tourrit heeft gewonnen. Het was immers een vlakke rit, al was hij wel ontsnapt op een colletje van derde kategorie. In de afdaling knalde hij tegen de bergwand, maar Bernard Hinault viel nog veel erger in de sprint om de tiende plaats. Of ik deze rit rechtstreeks heb gezien, is erg twijfelachtig, aangezien het op dat moment ook live aid was en daarover moest ik een verslag schrijven voor De Rode Vaan. Ik had vooraf wel een artikel geschreven over het Colombiaanse wielrennen. In 1987 droeg hij opnieuw de bolletjestrui in Parijs, waarbij hij tevens zijn beste prestatie leverde door als vijfde te eindigen.
In 1987 won ‘Lucho’ als eerste niet-Europeaan de Ronde van Spanje, waarin hij ook twee keer het bergklassement won. Bij terugkomst in Colombia werd hij als een vorst ingehaald, en tot ereburger van het land benoemd.
Herrera won tijdens zijn carrière ook nog vier keer de Ronde van Colombia, twee keer de Dauphiné Libéré en één keer de Ronde van Aragón. Hij won ook het bergklassement in de Ronde van Italië van 1989. In 1992 zette hij al een punt achter zijn loopbaan, nauwelijks 31 jaar oud. Herrera zei hier zelf over: “Toen ik zag hoe renners met dikke konten als vliegtuigen de cols beklommen, begreep ik wat er gebeurde.” Hiermee refereerde hij naar het toenemend gebruik van epo in het peloton.
Op 5 maart 2000 werd Herrera, inmiddels een tamelijk welgesteld veeboer, op zijn boerderij overvallen. Een bende liet hem 24 uur lang lopen in de bergen naar door de FARC bezet gebied. Ze hoopten hun slachtoffer te verkopen aan de guerilleros, die veel rijke of invloedrijke Colombianen in gijzeling hield. Maar aan Herrera wilde de FARC hun vingers niet branden, en de ex-wielrenner kwam met de schrik vrij.
In 2025 waren de rollen echter omgekeerd: op 21 april kwamen Colombiaanse media met het nieuws naar buiten dat ex-renner Luis Herrera (63) aan vier paramilitairen de opdracht zou gegeven hebben om zijn buren te vermoorden. De feiten zouden plaatsgevonden hebben in het begin van deze eeuw. Uiteraard ontkent Herrera met klem. “Het gaat hier om personen die tot illegale gewapende groepen behoren en van wie ik de beweringen absoluut verwerp.”
Drie voormalige paramilitairen beschuldigen Herrera ervan hen te hebben betaald voor het misdrijf. Hij zou hebben gezegd dat zijn buren, alle vier landbouwers, leden van de guerillabeweging FARC waren, maar volgens de getuigenissen was dit niet het geval. Herrera had het naar verluidt op hun grond gemunt. De oud-wielerkampioen zou 40 miljoen pesos (tegenwoordig ruim 7.000 euro) hebben betaald voor de moorden. De vier slachtoffers verdwenen in 2002. Volgens de getuigenis van Luis Fernando Gómez Flórez gaf de oud-wielrenner hen twee enveloppen: een met de foto’s van de vermeende rebellen en een andere met 40 miljoen pesos. Wordt vervolgd…
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 