Het is al 55 jaar geleden dat in Gent (aldus de Internet Movie Database) de erotische film “L’étreinte” van Paul Collet en Pierre Drouot in première ging.
Twee jaar eerder was “Princess” uitgekomen, de enige langspeelfilm van een andere Antwerpenaar Herman Wuyts (1927-1986), die twee jaar dààrvoor nog de camera had gehanteerd voor “Het Afscheid” en “De Vijanden”. Aangezien de film flopte, keerde Wuyts terug naar zijn vaste werkgever, de Vlaamse televisie.
Maar in 1969 draaiden Collet en Drouot, die een paar jaar eerder ook een seks-succes hadden gehad met “Cash? Cash!”, dus “L’étreinte”, een erotische liefdesgeschiedenis, die het ook maar redelijk goed deed. Technisch gaaf en in fraaie kleuren gleden de gestileerde erotische beelden over het doek over een rijke jongeman (Daniel Vigo) die een nederig dienstmeisje (Nathalie Vernier, bovenstaande foto) tot zijn seksuele slavinnetje maakt. L’étreinte was vrij schokkend, er kwam schandaal rond, veel moest gecoupeerd worden, de hoogtepunten van de erotische scènes dienden verwijderd. Van de oorspronkelijke veel te lange 150 minuten bleven slechts 95 minuten over. Vertelde Paul Collet hierover: “We hadden toen nog niet de ervaring om alles te chronometreren en alles was zo snel moeten gaan (draaitijd: 22 dagen). Na het wegknippen van dialogen en ‘voorbereidingen’ op erotische scènes heb je enkel nog een soort tornado van zeven neukscènes.”
Later (in 1972) zou “Louisa, een woord van liefde” volgen. Alhoewel deze film duidelijk hogere aspiraties heeft met o.a. een verwijzing naar Manets “Le déjeuner sur l’herbe” (onderstaande foto), wil hij met enkele naaktscènes van Willeke van Ammelrooy toch vooral inpikken op het succes van “Mira”. Zelfs de titelsong, gezongen door Ann Christy, echoot schaamteloos het “Zonder jou” van Liesbeth List, dat “Mira” moest helpen lanceren.
Om af te kicken, draaiden Collet en Drouot in 1976 “De dood van een non” naar het boek van Maria Rosseels. Hierin speelde Nellie Rosiers de hoofdrol. Haar “fifteen minutes of fame” haalde ze echter in de TV-reeks “De collega’s” als de directiesecretaresse “Mireille-maasje”. Ze werd uit deze serie geschreven omdat ze zogezegd in een sekte zou gaan en als ik me niet vergis is er ook in de werkelijkheid zoiets gebeurd. Pas in 1998 duikt ze weer op als echtgenote van Luc Lotigiers, de vader van Helmut Lotti.
Nog in 1971 deed ook Harry Kümel zijn duit in het sekszakje met “Daughters of darkness”, een erotische vampierenfilm.
Referentie
John Rypens, Erotiek in de Vlaamse (en Belgische) film, Film, juni 2016
dagelijks iets degelijks 