La Belle Époque is een Franse film geschreven en geregisseerd door Nicolas Bedos.
Victor (Daniel Auteuil), voormalig ontwerper, is een gedesillusioneerde zestigjarige. Zijn huwelijk met Marianne (Fanny Ardant) is mislukt en hij is ongeïnteresseerd en overweldigd door deze moderne, al te technologische wereld. Om hem op te vrolijken, koopt zijn zoon Maxime (Michaël Cohen) een avond voor hem georganiseerd door het bedrijf Les Voyageurs du temps van zijn vriend Antoine (Guillaume Canet). Dit bedrijf biedt zijn klanten de mogelijkheid om het tijdperk van hun keuze opnieuw te beleven. Victor is aanvankelijk terughoudend, maar accepteert het als Marianne hem eruit schopt. Vervolgens kiest hij ervoor om terug te duiken in de belangrijkste week van zijn leven, die waarin hij veertig jaar eerder de ware liefde ontmoette, namelijk op 16 mei 1974, in het La Belle Époque-café in Lyon. In deze ‘enscenering’ wordt Marianne gespeeld door Margot (Doria Tillier), een actrice die een ingewikkelde en tumultueuze relatie met Antoine heeft. Beetje bij beetje zal Victor het spel spelen, totdat hij zichzelf verliest in deze ‘gereconstrueerde’ herinneringen.
Met meer dan 1.200.000 bezoekers aan de Franse kassa mocht La Belle Époque op een meerderheid van positieve recensies rekenen. Nicolas Schaller van het radioprogramma Le Masque et la Plume is verdeeld over twee delen van de film; “Er is een echt verlangen naar cinema bij Nicolas Bedos, met een vorm van schizofrenie in hem: een zeer ontroerend deel waarin hij een eerbetoon brengt aan zijn vader, Guy Bedos, met ook de rol Daniel Auteuil / Fanny Ardant wat ik fantastisch vind.” Maar eraan toevoegend : “Ik hou veel minder van het deel van Guillaume Canet / Doria Tillier , waarin hij zichzelf in zijn relatie projecteert en de moeilijkheid van het stel probeert uit te drukken.” In het Verenigd Koninkrijk spreekt Ed Potton in The Times over de “postmoderne fantasieën van Westworld en Charlie Kaufman (de schrijver van “Being John Malkovich”, RDS) die botsen met Gallische humor en sensualiteit in de absurd aangename Franse komedie van Nicolas Bedos.”
De film werd op het filmfestival van Cannes “buiten competitie” geselecteerd en werd er enthousiast onthaald. Hij werd ook elf keer genomineerd tijdens de 45ste César-ceremonie later in het jaar. Hij won drie beeldjes: beste originele scenario (Nicolas Bedos), beste actrice in een bijrol (Fanny Ardant) en beste decor (Stéphane Rozenbaum).
Ronny De Schepper (op basis van Wikipedia)
dagelijks iets degelijks 