Alhoewel ik al enkele jaren aan het werk was als medewerker van de Gentse editie van Het Laatste Nieuws (en als muziekredacteur ook wel voor de nationale krant), kreeg ik dertig jaar geleden een brief waarin mijn “officiële” aanstelling als medewerker van HLN werd medegedeeld.
dagelijks iets degelijks 
Van extreem links (De Rode Vaan) naar (bijna extreem) rechts (HLN), dat moet voor u toch wel een enorme omschakeling geweest zijn? (tenzij uw bijdragen bij HLN uitsluitend over risicoloze onderwerpen – zoals bv. muziek – gingen).
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn voornaamste bijdrage was het dagelijkse rubriekje “Cultuur in Gent” en daarin kon ik wel degelijk mijn eigen mening formuleren, zonder dat er een ingreep was “van bovenaf”. Ik geef toe dat dit bij andere artikels niet altijd het geval was (b.v. tijdens de Gentse Feesten moest alles “lollig” zijn, ook als ik dit in het geval van een bepaalde tentoonstelling allesbehalve vond), maar ik heb over het algemeen het werken voor HLN nooit als hinderlijk ondervonden. Dat ik er zelf na een tiental jaren toch de brui heb aan gegeven, was dan ook puur om persoonlijke redenen, niet om politieke. Komt daarbij nog dat ik op die tien jaar zelf ook tot andere inzichten ben gekomen, een evolutie die nog altijd niet tot stilstand is gekomen trouwens. Ik heb altijd een hekel gehad aan het adagium “Wie jong is en niet links stemt heeft geen hart, wie ouder is en niet rechts stemt heeft geen verstand” dat door sommigen aan Winston Churchill wordt toegeschreven, maar stilaan moet ik toegeven dat daar misschien wel een vleugje waarheid in zit. En wat we ook niet mogen vergeten: HLN was het enige medium (niet alleen krant maar ook tijdschriften) dat een journalist van De Rode Vaan wou aannemen. Ik heb bijna al mijn sollicitatiebrieven op mijn blog gezet, zodat iedereen dit kan nagaan. Puur journalistiek heb ik trouwens al ergens geschreven dat werken voor HLN van mij een betere journalist heeft gemaakt. In mijn vlegeljaren bij De Rode Vaan wilde ik te zeer Humo achterna hollen en daardoor waren er wel bepaalde “kameraden” in de Stalingradlaan (partijcentrum) die zich afvroegen wat die De Schepper daar eigenlijk zat te doen. Terecht eigenlijk, ware het niet dat ik mij vooral als “manusje van alles” verdienstelijk trachtte te maken (teksten redigeren, kopij naar de drukkerij dragen, meewerken aan de opmaak enz.). Wel allemaal skills die ondertussen verdwenen zijn dankzij de nieuwe computertechnieken, dus dat hielp mij ook al niet vooruit bij het solliciteren…
LikeLike
Dank voor uw uitgebreide uitleg !
LikeGeliked door 1 persoon