25 jaar geleden wezen steeds meer liefhebbers van klassieke muziek mij erop dat er toen een overaanbod was van concerten in Gent. Het is waar, het moet heel frustrerend zijn als men bepaalde concerten moet laten schieten, omdat ze mekaar overlappen, omdat het anders te duur wordt of gewoon, omdat men te moe is. Inderdaad, van muziekliefhebbers wordt verwacht dat zij na de dagtaak naar huis spurten, vlug iets achter hun kiezen slaan en zich naar alweer een concert haasten. En dan spreek ik nog niet eens over mensen met kinderen! Maar telkens als ik beloof dan wat meer aandacht te besteden aan theater bijvoorbeeld, dan is er toch altijd weer een concert dat eruit springt. Zoals deze middag het lunchconcert met Jan Vermeulen aan de pianoforte (foto Luc de Smet via wikiportret.nl). * Maar goed, ik zwijg al: de theaterliefhebbers moeten maar eens aan bod komen. Er kan vanavond vooral wat afgelachen worden. Met W.A.C.K.O. in Vooruit, Luk Wyns in Arca of Pat Van Hemelrijck met zijn “Drie koningen in Patagonië” in de Kopergietery. Als uitzondering is er het aangrijpende “La strada” in het NTG. (RDS in HLN van 12/3/1999)
dagelijks iets degelijks 