De Engelse actrice (en zangeres) Jane Horrocks (foto YouTube) viert haar zestigste verjaardag.
De maker van “Brassed off”, Mark Herman, draaide daarna “Little voice” naar het toneelstuk dat Jim Cartwright op het lijf(je) van actrice Jane Horrocks had geschreven. In een tijd dat iedere jongere in Engeland uit de bol ging voor de Sex Pistols, was zij inderdaad een fan van Julie Andrews, Liza Minnelli, Shirley Bassey en tutti quanti en leerde deze stemmen perfect nabootsen.
Toen ze dan Barbra Streisand in “A star is born” zag, vond ze dat dit best wel te combineren was met acteren en zo kwam ze zelfs bij The Royal Shakespeare Company terecht. Later zou ze Shakespeare ook bij meer “progressieve” theaters spelen (als Lady Macbeth heeft ze zo nog op het podium staan plassen: het moest haar toenemende waanzin illustreren).
In haar privé-leven papte ze eerst aan met regisseur Sam Mendes, die “Little voice” op het theater regisseerde, maar toen de verhouding spaak liep (zij ontmoette Nick Vivian, die voor haar het stuk “Dancing queen” over een stripper had geschreven; het stuk vond ze niet goed – Helena Bonham Carter zou het uiteindelijk spelen – maar de schrijver wel: ze kreeg bij hem twee kinderen), dreigde de productiefirma Miramax ermee “Little voice” in Amerika te laten verfilmen met Gwyneth Paltrow en Brad Pitt in de hoofdrollen, alleen het feit dat iemand Ewan McGregor kon overhalen de mannelijk hoofdrol in de Engelse versie te laten spelen, bracht studiobaas Harvey Weinstein op andere ideeën, ook al is juist Ewan McGregor de enige miscast in de rolverdeling.
Dat we Horrocks overigens zo weinig te zien krijgen (ze zong wel een duetje met Robbie Williams), heeft te maken met het feit dat ze een fulltime inkomen heeft met de reclamespots die ze samen met Prunella Scales draait voor de winkelketen Tesco, zodat ze enkel maar de films draait, die ze écht wil draaien.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 