Op de première van “La musica II” in Arca duwde iemand van het NTG-promotieteam me nog voor het binnengaan publiciteit voor “Closer” in de handen. Dat was goed bekeken, want de problematiek van de twee stukken is erg gelijklopend. Alleen, als we in “Closer” twee koppels van nabij volgen, dan blijft het bij “La musica II” beperkt tot één. Uiteraard is dat een verschraling, waardoor de nadruk nog meer op het acteren komt te liggen en dat valt enigszins tegen. Op geen enkel moment heb ikzelf althans kunnen geloven in het feit dat een verscheurende passie Simone Milsdochter (foto YouTube) en Rudy Morren bindt, waardoor ze niet zonder, maar ook niet mét elkaar kunnen leven. Persoonlijk vind ik dat de tekst van Marguerite Duras daar zelf ook schuld aan heeft, maar naar het schijnt zou theater Hollandia er vorig jaar wél een beklijvende voorstelling van hebben gebracht. In Arca is regisseur Christophe Ameye daar niet in geslaagd. Toch is het zeker ook niet ondermaats, zodat we de voorstelling wel kunnen aanraden aan wie zijn eigen relatie eraan wil spiegelen. (RDS in HLN van 12/1/1999)
dagelijks iets degelijks 