Op 1 maart 2020 heb ik naar “Passion” gekeken, een film van Brian De Palma uit 2012 met in de hoofdrol Rachel McAdams. Ik ben al lang een fan van Brian De Palma en sinds kort (Morning Glory, 2010) ook van Rachel McAdams, dus ik dacht: dit kan niet fout gaan.
Helaas. De Palma voegt weinig toe aan de originele plot van Alain Corneau’s Crime d’Amour, maar injecteert het verhaal wel met zijn eigen obsessies. Hij drijft de erotiek op (vooral de lesbische passages), gebruikt split-screens, stoeit met spiegels en droomsequenties. In al die details, die meer dan eens zijn voornaamste obsessie — Alfred Hitchcock dus uiteraard — verraden, kijkt de regisseur niet meer om naar zijn hoofdrolspeelsters. Het leidt tot bedenkelijke prestaties van een theatrale McAdams en een inerte Rapace, die staart als een konijn naar een lichtbak. Zo wordt De Palma een goochelaar met alleen oude trucs, in een film die nu al gedateerd aanvoelt, concludeert S.V. in de Gazet van Antwerpen van 29 juni 2013 en ik vrees dat ik hem gelijk moet geven. Overigens, Passion? Was er nu echt geen betere titel te bedenken?
Het was overigens Noomi Rapace die eerst was gecast. Ze stelde Rachel McAdams voor in de rol van Christine, omdat ze al eerder hadden samengewerkt aan Sherlock Holmes: A Game of Shadows (2011) en de ervaring wilden herhalen, deze keer met veel interactie voor de camera. Rachel McAdams zei: “Christine spelen was een uitdaging. Ze is op een bepaalde manier ondeugend aantrekkelijk, maar niet té. Zulke personages kunnen leuker zijn dan de ingénue, de hoofdrolspeelster, van wie verwacht wordt dat het publiek je aardig vindt. Ik heb de film nog niet zo lang geleden gezien en ik vond de seksualiteit vrij ingetogen, zelfs voor Brian De Palma. Ik vond het meer over bezit gaan, en niet over het willen hebben van seks met elkaar en fysiek zijn, maar over het willen bezitten van de ander. Ik denk dat hij veel te maken heeft met ijdelheid en narcisme. Je wilt dat de ander weerspiegelt wat jij wilt zijn. Ik had het gevoel dat Noomi de enige persoon was met wie ik dit kon doen. Het maakte het zeker makkelijker. Ik was zenuwachtig!” (Entertainment Weekly)
Rachel McAdams werd geboren in London, maar dan wel in Ontario (Canada) op 17 november 1978. Ze heeft een jongere broer en een jongere halfzus. Toen ze vier jaar oud was, begon ze met kunstschaatsen, waarmee ze een hoog niveau heeft bereikt. Onder druk van de competitie en haar moeder stopte ze echter met schaatsen.
Toen ze dertien jaar was, begon ze met acteren. Ze gaf zich op voor een theaterzomerkamp, waarna ze werd uitgenodigd door het Central Elgin Collegiate Institute in St.Thomas. Met het Central Elgin Collegiate Institute won ze in 1995 een prijs voor I Live in a Little Town. Later behaalde McAdams een Bachelor in Fine Arts aan de York University in Toronto.
Daarna was McAdams te zien in de Canadese serie Slings and Arrows. In 2001 verscheen ze in de film Shotgun Love Dolls, geproduceerd door Disney. Daarnaast speelde ze enkele afleveringen in The Famous Jett Jackson. In 2002 maakte McAdams haar eerste Hollywood-film, The Hot Chick naast Rob Schneider. Haar doorbraak in Hollywood beleefde ze met Mean Girls in 2004. Daarnaast speelde ze in The Notebook naast Ryan Gosling. Wedding Crashers, een film met Owen Wilson volgde, waarin McAdams een bijrol speelt.
In 2005 speelde McAdams in Red Eye. De film was oorspronkelijk geschreven voor Sean Penn en Robin Wright . Wes Craven koos echter voor jongere hoofdrolspelers. Naast Rachel McAdams was dat Cillian Murphy. Deze wilde de rol van huurmoordenaar Jackson zo graag hebben dat hij twee dagen voor zijn huwelijk het vliegtuig van Engeland naar Hollywood nam om te lunchen met Wes Craven. Craven gaf hem later de rol waarbij hij zei dat Cillians merkwaardige ogen hem voor zich hadden gewonnen. Rachel McAdams zelf speelt Lisa Reisert, een hotelmanager. Wanneer ze met een vliegtuig naar huis gaat komt ze naast de schijnbaar charmante Jackson Rippner te zitten. Hij is echter een misdadiger die opdracht kreeg de staatssecretaris voor binnenlandse veiligheid Charles Keefe en diens gezin te vermoorden. Die komt in Lisa’s hotel logeren en dus heeft Rippner het zo geregeld dat hij naast Lisa op het vliegtuig zit. Hij dwingt Lisa de familie Keefe naar een bepaalde kamer te sturen zodat zijn collega’s hem gemakkelijk vanop afstand kunnen vermoorden. Als ze dit niet doet dan zal haar nietsvermoedende vader worden vermoord door een handlanger die in een auto aan de overkant van de straat op een telefoontje van Rippner zit te wachten. Het zal wel geen spoiler zijn als ik stel dat uiteindelijk alles goed afloopt, zeker? De film werd behoorlijk goed onthaald. Op de filmbeoordelingssite Rotten Tomatoes scoort hij 79% en op Metacritic 71%. Wereldwijd bracht de film ruim zeventig miljoen euro in het laatje op een productiebudget van zo’n negentien miljoen euro. De titel “Red Eye” verwijst naar de zogenaamde red eye-vluchten. Dit zijn vliegtuigreizen die ’s avonds laat vertrekken en ’s ochtends aankomen. Door de vermoeidheid en de jetlag krijgen passagiers soms rode ogen. (Wikipedia)
Rachel McAdams speelde dat jaar ook in The Family Stone. Ze nam in 2006 een acteerpauze omdat ze terugverlangde naar haar oude leven. In 2006 weigerde ze verschillende rollen, waaronder Anne Hathaways rol in de boekverfilming The Devil Wears Prada (2006), Eva Greens vertolking van Vesper Lynd in Casino Royale (2006) en de vrouwelijke hoofdrollen in Iron Man (2008) en The Dark Knight (2008).
In september 2007 ging Married Life in première op het Toronto International Film Festival. Daarna volgden de films elkaar op. In The Time Traveler’s Wife (2009) zag ik haar voor het eerst, gevolgd door “Morning Glory” van Roger Michell. Een irritant filmpje over irritante mensen die bij een ontbijtshow van een televisiezender werken. Er is geen enkele televisiestudio in de VS die daadwerkelijk “IBS” heet, waarschijnlijk omdat de afkorting “IBS” in het Engels meestal wordt gebruikt voor de spijsverteringsstoornis “prikkelbare darmsyndroom”. Deze initialen zijn mogelijk bewust gekozen om aan te sluiten bij het vernederende scatologische thema van de reportage die aan het begin van de film in de serie wordt uitgezonden. Het is een filmpje gebouwd rond een drukke Rachel McAdams en die zuigt dan ook alle aandacht naar zich toe (ze heeft wel een mooi kontje, moet ik bekennen). Harrison Ford is niet minder irritant dan de overigen, maar ànders. Hij is nog iemand van de oude stempel die vindt dat nieuws ook over échte nieuwsfeiten moet gaan. Natuurlijk hoort er ook een liefdesverhaaltje bij, maar Harrison is zich er gelukkig van bewust dat dit niet meer voor hem is weggelegd, zeker niet met zo’n jong ding als McAdams.
Dan waren er twee Sherlock Holmes-films en Midnight in Paris in 2011, gevolgd door Passion. Daarna kwam About time van Richard Curtis, de derde film waarin Rachel McAdams de liefdespartner van een tijdreiziger speelt. De vorige films waren The Time Traveler’s Wife (2009), waarin ze de titelvrouw van Eric Bana’s personage speelde, en Midnight in Paris (2011), waarin ze de verloofde van Owen Wilsons personage speelde. In geen van deze films mag McAdams’ personage zelf aan tijdreizen deelnemen. Ze speelt ook in ‘Doctor Strange’ (2016), waarin ze de liefdespartner van een tijdmanipulerende dokter speelt. Ze heeft ook een rol in de serie True Detective.
McAdams kreeg in 2018 een zoon met haar vriend. Dat jaar draaide ze ook Game night van John Francis Daley en Jonathan Goldstein. Gelukkig heb ik dit onding pas in 2021 gezien, want anders had ik me nooit door haar laten inpalmen!
Ronny De Schepper (op basis van Wikipedia)
dagelijks iets degelijks 