Veertig jaar geleden ging in de Verenigde Staten The Big Chill in première, een Amerikaanse film van regisseur Lawrence Kasdan met in de hoofdrollen William Hurt, Kevin Kline, Glenn Close, Tom Berenger, Meg Tilly en Jeff Goldblum.
Naar aanleiding van de begrafenis van een jeugdvriend ziet een groep voormalige studenten elkaar na vijftien jaar weer terug. Tijdens het weekend volgend op de begrafenis komen herinneringen, oud zeer en oude verliefdheden weer naar boven. Niet iedereen is ongeschonden volwassen geworden. De acteurs in de film waren al beroemd of stonden op het punt door te breken. De film werd goed ontvangen en was een succes in de bioscopen.
The Big Chill is ondanks de zware onderwerpen (zelfmoord en psychische trauma’s) die in de film een rol spelen, geen sombere film. Wel hangt er een element van triestheid over het gezelschap. De zelfmoord van Alex maakt hen bewust van het feit dat er een periode is afgesloten. De jaren zestig, de tijd dat de groep studeerde, zijn voorbij. De idealen en verwachtingen zijn grotendeels verloren gegaan. Er zijn carrières opgebouwd, maar dat heeft niet geleid tot meer geluk en bevrediging. De groep is daarmee een metafoor voor de generatie van de jaren zestig. Nick (William Hurt) heeft zijn idealen zien sneuvelen in de Vietnamoorlog en is bijna onderuit gegaan door zijn drugsmisbruik. Meg (Mary Kay Place) is succesvol als advocaat, maar heeft daarmee haar idealen begraven. Harold (Kevin Kline) en Sarah (Glenn Close) hebben de vrije liefde ingeruild voor een huwelijk waar de sleur in is gekropen, een ervaring die wordt gedeeld door Karen (JoBeth Williams) in haar huwelijk met Richard (Don Galloway). Sam (Tom Berenger) is succesvol als acteur, maar kan het succes steeds minder bijbenen. Als een politieagent vraagt of Sam in zijn auto wil springen zoals een van de personages die hij speelt, breekt hij bijna zijn arm. Meg Tilly speelt Chloe, de enige die jonger is dan de rest van het gezelschap. Zij was de vriendin van Alex, die zelfmoord heeft gepleegd. Ze reageert nogal oppervlakkig op de dood van haar geliefde en besluit op het einde te gaan samenleven met de impotente Nick (William Hurt). Michael (Jeff Goldblum) ten slotte schrijft voor People Magazine. Hierin staan artikelen die naar zijn zeggen ‘net lang genoeg zijn om tijdens een w.c.-bezoek te lezen’. Hij is verbitterd door het uitblijven van erkenning als journalist en als een klein jongetje blijft hij het hele weekend om aandacht bedelen. Als het weekend voorbij is, is één ding duidelijk, de tijd is onverbiddelijk en kan niet worden teruggedraaid.
De film bracht een aantal jonge acteurs bij elkaar en zorgde voor een impuls in hun filmcarrière. Het was om die reden sneu voor acteur Kevin Costner die de rol van Alex speelde, dat zijn complete bijdrage aan de film – uiteraard in flashback – uit de film is gesneden. (Wikipedia)
dagelijks iets degelijks 