Tijdens de Gentse Feesten van 25 jaar geleden moesten de straatzangers het duidelijk afleggen tegen meer visuele acts. De tijd van de “buskers”, zoals ze in de jaren zeventig werden genoemd, is klaarblijkelijk voorbij. Vroeger kwam het nochtans vaker voor dat popvedettes en zelfs klassieke zangers zo startten.
Dat was ook het geval met de Canadese bariton Gino Quilico (foto YouTube): die is nog op die manier aan de kost gekomen. Maar als zoon van de bekende operazanger Louis Quilico kon deze zijn lot niet ontlopen: toen hij zijn wilde haren had verloren, zette zijn vader hem aan te solliciteren voor een job in de opera. Toch zou het nog zo’n twintig jaar duren voor hij een solo-CD op de markt mocht brengen. Op “Le secret” brengt Quilico naast muziek van de Canadese componist Alain Payette, werk van Fauré, Hahn en Duparc. Begeleid door Alain Lefèvre aan de vleugel doet hij zijn reputatie als zanger met een bijzondere aandacht voor de tekst (van Verlaine en Baudelaire!) alle eer aan. “Le secret” werd uitgebracht door Koch International en is op die manier in alle speciaalzaken te verkrijgen. (RDS in HLN van 11/8/1998)
P.S. Soms kan ik mezelf nog verbazen: ik breng hier een CD ter sprake die hoegenaamd niets, maar dan ook helemaal NIETS met Gent heeft te maken. Maar dankzij de verwijzing in de inleiding naar de Gentse Feesten ben ik er blijkbaar mee weg gekomen. Al zal het wel door dit soort “uitspattingen” zijn dat Dirk Dauw het op de duur beter achtte om het boeltje op te doeken. (Al zou het toch nog een hele tijd duren vooraleer het zo ver was!)
dagelijks iets degelijks 