Het heeft heel wat jaren en voeten in de aarde gekost, maar het ziet ernaar uit dat de nieuwe avonturen van Cornelius Bracke eindelijk hun weg naar de bühne zullen vinden. De premièredatum is pas voor 14 maart van volgend jaar, maar de voorverkoop gaat nogal hard (b.v. Lint en Brasschaat zijn al uitverkocht, de Minard begint ook aardig vol te lopen) en dus besteden we er nu al de nodige aandacht aan om onaangename verrassingen te voorkomen voor gegadigden die nog enkele maanden zouden talmen. (Foto credit: Sara De Graeve)
Cornelius Bracke, een echte mens zoals hij zichzelf graag omschrijft, krijgt eindelijk een unieke kans op glorie en roem. Zijn kleindochter Naomi, een theateractrice in de dop, wil samen met hem de bühne delen van het befaamde Theaterhuis.
De grootste theaterzaal van Vlaanderen heeft een slecht rapport gekregen voor hun diversiteitsbeleid. Er moet meer grijs op de scène. En plots komt opa Cornelius in beeld (gespeeld door Katelijne Verbeke!).
Op de weg erheen worden heel wat oude vetes en familiale twistpunten bovengehaald. Al snel blijkt dat Naomi en Cornelius elk hun eigen visie hebben op het verleden en op de toekomst. Cornelius wil bovendien, tot wanhoop van zijn nageslacht, ook een creatieve inbreng in de artistieke performance.
Guido Van Meir ontwikkelde het typetje Cornelius Bracke voor HUMO en bracht het tot leven met een wekelijkse column onder de titel ‘Het wordt teveel voor Corneel’. Guido is vooral bekend als journalist maar hij schreef ook pareltjes voor film, tv en theater, b.v. de serie Terug naar Oosterdonk of de theatertekst Petrus en den dodendraad. In de columns becommentarieerde Corneel zonder gène het leven in zijn dorp en de dorpelingen maar hij is zelf ook verre van perfect. Bracke is ijdel, verstrooid, niet vies van een avontuurtje en de bedenker van grootse plannen die steevast in het honderd lopen.
De volledige speellijst op de site van Koortzz:
dagelijks iets degelijks 