25 jaar geleden: Marie-Noëlle de Callataÿ in “Oberon”

Marie-Noëlle de Callataÿ is een Belgische sopraan die deelnam aan ECOV 1986 en 7de werd in de Elisabethwedstrijd 1987.

Zij was toen overigens de jongste finaliste. Zij was door haar leraar Jules Bastin (lid van de jury) aangemaand om deel te nemen. Opvallend was toen al haar zeer zwak volume. Dat de pianiste zich inhield, dat kon de pers nog goedpraten (ieder heeft immers zijn of haar eigen pianist), maar dat het orkest hier veel stiller speelde dan bij de andere kandidaten wekte wrevel op. Sylvain Cambreling ging hier duidelijk in de fout, maar levensgezel Gerard Mortier liet zich niet van de wijs brengen: “Ik vrees dat ze nooit zal openbloeien.” Nadien debuteerde ze in “La Cenerentola” voor een “groot” gezelschap, nadat Clemeur haar had gezien als Susanna in het Résidence Palace, waar hij had gemerkt dat ze vooral veel aan haar volume heeft gewerkt. Dat klopt inderdaad en samen met een andere Belgische, Mireille Capelle, levert dit duo als de twee verwaande zusters een uitstekende prestatie. Nadien maakte ze ook grote indruk in “Ritorne d’Ulysse in Patria” van Monteverdi van de VLOS in de Gentse Vooruit en vooral als een uiterst jeugdige Cécile in “Les Liaisons Dangereuses” (1996). Als zeemeermin in “Oberon” (1998) viel toch opnieuw op dat haar stem nog altijd te zwak is.

Ronny De Schepper