65 jaar geleden: Jerry Lee Lewis uitgejouwd

Vandaag is het 65 jaar geleden dat de tournee van Jerry Lee Lewis door Engeland voortijdig diende te worden afgebroken omwille van zijn huwelijk met zijn minderjarig nichtje. Als de film “Great balls of fire” een juiste weergave is van wat er toen is gebeurd, kan ik dit totaal niet begrijpen. Want kijk, het spreekt vanzelf dat er een heleboel mensen geshockeerd zullen zijn geweest door het gedrag van de excentrieke rocker, maar die mensen komen dan toch ook niet naar zijn concerten? Of zouden zij speciaal kaarten hebben gekocht om hem te komen uitjouwen? Lijkt me zeer onwaarschijnlijk. Al even onwaarschijnlijk als dat de echte fans zich door dit incident uit hun lood zouden laten slaan. Kortom, op de concerten zelf kan ik me niet voorstellen dat er incidenten zijn geweest met het publiek (misschien wel met de eigenaars van de zaal, of de politie of ander personeel dat voor de orde moest instaan), maar er zal uiteraard in de pers wel een hetze geweest zijn tegen Jerry Lee. Zou dàt uiteindelijk niet de doorslag hebben gegeven?

De eerste maal dat ik de koning van de rockpiano, Jerry Lee Lewis, op het scherm mocht meemaken, moet zo rond 1964 geweest zijn in het nog steeds legendarische tienerprogramma “Shindig”. Normaal was een dergelijke uitzending taboe in onze huiskamer, maar mijn vader dacht dat de typiste van dienst enigszins had gestotterd en dat de Amerikaanse komiek Jerry Lewis in het programma zou te zien zijn. Pech voor hem dus en lekker kontwiebelen voor mij op de tonen van “Whole lotta shakin’ goin’ on”, “Great balls of fire”, “Breathless”, “It’ll be me” en andere “High school confidentials”.
In februari 1980 deed zich net hetzelfde misverstand voor als de twee oudjes (toen al!) praktisch gelijktijdig naar ons jarige Belgenland afzakten. Jerry Lewis was immers op 18 februari in de Antwerpse Elisabethzaal en Jerry Lee Lewis op 22 februari in Genk in de Liberg Club. Ook nu was het dus uitkijken dat je niet in de verkeerde zaal terechtkwam!
Jerry Lee Lewis werd geboren op 29 september 1935 in Ferridey, Louisiana. Hij debuteerde op het legendarische Sun-label, waar ook Elvis Presley, Carl Perkins, Roy Orbison en Johnny Cash hun eerste schreden in de muziek zetten, maar hij deed het met “Whole lotta shakin’ goin’ on”, later gevolgd door “Great balls of fire” en “Breathless”, beide geschreven door Otis Blackwell, tevens de auteur van “All shook up”, “Don’t be cruel” en “Return to sender” voor Elvis Presley, die wel eiste dat hij als mede-auteur werd opgegeven. Blackwell werkte in de fameuze Brill Building, wat voor een zwarte toch wel merkwaardig was. Hij werkte ook voor Richard Penniman, die als Little Richard samen met Jerry Lee Lewis de grondslag legde voor rock’n’roll-piano.
Jerry Lee Lewis deemsterde even weg bij het begin van de jaren zestig door een seks-schandaal of wat daarvoor moest doorgaan (hij was – wettelijk – gehuwd met zijn minderjarige nichtje, cfr. de film “Great balls of fire” van Jim McBride uit 1989 met Dennis Quaid als Jerry Lee en Winona Ryder als het nichtje).
Jerry Lee: “Ze draaiden geen rock’n’roll meer op de radio. Presley was Frank Sinatra gaan nadoen en je kreeg zangers als Bobby Vee en Bobby Dee en Bobby Vinton… De echte rock’n’roll werd niet meer gedraaid. Toen ben ik country & western-platen gaan maken om toch op de radio te komen, een artiest heeft dat nodig. Maar op het podium ben ik blijven doen wat ik altijd al gedaan heb!”
In 1963 stapt Jerry Lee over van Sun naar Mercury Records en neemt al zijn oude hits nog eens opnieuw op, waardoor je goed moet uitkijken als je op zoek bent naar origineel werk van the Killer…
In de jaren zeventig kwam hij echter weer opzetten met een elpee als “The London Sessions” (met o.a. Rory Gallagher, Alvin Lee en Peter Frampton) en hits als “Me and Bobby McGee” en “Chantilly Lace”. Er was zelfs sprake van een film…
Jerry Lee: “Ik ga in een film de rol van Jezus Christus spelen en zingen. Dat zal veel mensen shockeren. Ik weet niet of ik het waard ben, maar, geloof me, ik kàn het. Die film gaat fantastisch worden, vooral het Laatste Avondmaal met een zingende Christus.”
Helaas (?) is die film er nooit gekomen en moeten we het doen met de dronken apostelen in “Jesus Christ Superstar”.
Is er ook een verschil tussen de beide Lewissen? Jazeker: als Jerry Lee Lewis niet dronken is, kan hij vast nog wel voor spektakel zorgen. Voor Jerry zonder Lee kunnen we hoogstens het omgekeerde veronderstellen…

Ronny De Schepper