Hubert Wilssens (1946-2008)

Vandaag is het al vijftien jaar geleden dat journalist Hubert Wilssens (op de foto rechts van Guido De Munter, de toenmalige voorzitter van de Wase Persclub) is overleden. Wilssens is vooral bekend als hoofdredacteur van het Wase weekblad “Het Vrije Waasland” dat ondertussen eveneens definitief de boeken heeft gesloten…

“Het Vrije Waasland” werd opgericht na de bevrijding van de Duitse bezetter in 1944, vandaar de naam. In een tijd dat de nationale kranten amper aandacht besteedden aan regionale nieuws, was het weekblad een begrip in het Waasland. Tijdens de jaren zeventig en tachtig oefende het met (hoofd)redacteur Hubert Wilssens zelfs een grote invloed uit op het politieke leven in de regio. Eén van hun betere medewerkers was Johan de Belie. Eigenlijk had het blad op dat moment slechts één concurrent op de markt: “De Voorpost” met als hoofdredacteur Wouter Vloebergh.
Als voorbeeld van de stijl van Hubert Wilssens een fragment uit een artikel van 23 januari 1981: “De Wase Persclub heeft het in 1980 weer eens kunnen waar maken. Het werd een jaar van uitbouw naar binnen zowel als een bevestiging naar buiten. De afspraken die voorheen «werden afgedwongen» bij alle instanties die informatie kunnen verstrekken werden verstevigd, men slaagde er tevens in de persconferentie-organisatoren ervan ervan te overtuigen slechts persontmoetingen te geven die een zinnig karakter droegen.
Met een ledenaantal iets boven de 100 leden is de Wase Persclub de grootste in haar soort in Vlaanderen, terwijl in de geest van pluralisme zelfs (*) vertegenwoordigers van «De Rode Vaan» zitting kregen in het bestuur. Dat men ook van buitenaf rekening wil houden met de stem en de kracht van de Wase Persclub kon dan o.a. blijken uit de aanwezigheid en de toespraak van de h. Boel, voorzitter van de Nederlandstalige Cultuurraad, bij de hulde aan de vorige Wase figuur, Karel Aubroeck te Temse. Ook de uitnodiging van prominenten aan het adres van de Club tot het organiseren van een informatiebezoek kan als een waardering gelden. Zelfs op sportief gebied vindt de Wase Persclub waardevolle tegenspelers in gemeentebesturen waarvan Sint-Gillis de kroon draagt in het mini-voetbaltornooi. Ten behoeve van de eigen leden werd besloten een verzekering af te sluiten voor alle leden om de burgerlijke verantwoordelijkheid te dekken tijdens hun activiteiten. Ten slotte werd in 1980 voor het eerst een buitengewone algemene vergadering belegd op voorstel van de leden om het reglement vast te leggen bij de verkiezing van de Figuur van het Jaar.”
De terugval begon begin de jaren negentig. Hubert Wilssens werd in 1993 opzij gezet als hoofdredacteur. Zijn opvolgers Fred Smet, Hugo Delooze en Guy Delforge konden het tij niet keren. Ook een ultieme overnamepoging door opnieuw Hubert Wilssens in 2000, liep faliekant af. Het Vrije Waasland ging failliet. Tal van medewerkers van toen zagen nooit hun centen.
De titel van blad werd bij de afhandeling van het eerste faillisement in 2000 gekocht door aannemer Walter Verbraeken uit Waasmunster. Die richtte samen met de Oost-Vlaamse uitgeverij Meta Media NV de NV Het Vrije Waasland op. Na een paar betalende nummers, verscheen het sinds november 2001 uiteindelijk in verdunde versie als gratis publiciteitsblad.
In oktober van 2010 kondigde Paul Verdonck echter aan van Het Vrije Waasland opnieuw een volwaardig weekblad te willen maken. Het merkwaardige was dat Paul Verdonck voordien regiodirecteur van Unizo Waasland was en uitgever van “ZO Magazine”, waar Wouter Vloebergh na het opdoeken van “De Voorpost” was gaan werken. Ik vraag me dan ook af of het kantoor in de Parklaan in Sint-Niklaas dat in november in gebruik werd genomen niet hetzelfde was als dat waar ik destijds mijn kopij voor “De Voorpost” moest binnenleveren (**) …
Het blad verscheen eind januari 2011 opnieuw met veel meer pagina’s dan voordien, maar nog steeds gratis. Het werd gedrukt op een betere kwaliteit van papier dan vroeger. Het wilde zich als een nieuwsmagazine profileren. Die verhoging van het aantal pagina’s en van de kwaliteit van het papier bleek te hoog gegrepen. De inkomsten uit publiciteit voldeden niet aan de verwachting. Na een tijd doken er problemen op om de drukker te betalen. Toen die schuld te groot werd, weigerde Corelio Printing uit Erpe-Mere nog door te gaan met het drukken. De Rechtbank van Koophandel sprak in juni 2011 het faillissement uit van weekblad “Het Vrije Waasland”. De schulden liepen op tot 200.000 euro. Niemand was geïnteresseerd om de titel over te kopen en het blad nieuw leven in te blazen. Daarmee behoorde “Het Vrije Waasland” definitief tot het verleden…
Tien jaar geleden reageerde Patric Van Braeckel hierop met “Spijtig dat Het Vrije Waasland weer failliet is. De nieuwe look leek veelbelovend. Uw artikel is een schitterende samenvatting van de geschiedenis.
Zelf was ik een lezer van het weekblad sinds 1981 toen ik in Stekene ben gaan wonen. Toen waren Het Vrije Waasland en De Voorpost van de familie De Cuyper een must om wekelijks te lezen. Dat waren nog eens tijden van regionale pers.”

Ronny De Schepper

(*) Om eerlijk te zijn: die “zelfs” staat er niet. Maar zo léés ik het wel…
(**) Uiteraard had ook het vroegere Vrije Waasland een kantoor gehad in de Parklaan (waar ik als collegestudent gratis tal van foto’s mocht afhalen van lokale wielerwedstrijden, had ik die nu nog maar in mijn bezit!), maar dat lag helemaal aan de andere kant van de laan (zowel in de lengte als in de breedte) en ik geloof dat dit nu afgebroken is bij de herinrichting van de vroegere cinema Select.

Referentie
Koen Dewanckel en Bert Foubert, Het Vrije Waasland doet de boeken dicht, Gazet van Antwerpen, 23 juni 2011