Vandaag is het 65 jaar geleden dat de Amerikaanse bluesmusicus William Christopher Handy is overleden.
Al vanaf zijn jonge jaren had W.C. Handy een groot muzikaal talent en vooral een voorkeur voor de populaire zwarte muziek die hij in zijn omgeving hoorde. Zijn familie echter verbood hem zich daarmee in te laten. Stiekem kocht hij een cornet, en leerde zichzelf deze te bespelen.
Hij werd leraar, maar zijn passie bleef muziek. Met zijn “Lauzetta Quartet” ontvluchtte hij Alabama en vertrok naar Chicago, om uiteindelijk terecht te komen in St. Louis. Daar vond hij een echtgenote en sloot hij zich in 1896 aan bij een reizend muziekgezelschap, de “Mahara’s Minstrels”, dat optrad op feesten en partijen. De Mahara’s Minstrels reisden de drie volgende jaren door de VS en Cuba. Handy deed veel kennis op over de diverse zwarte stijlen die hij hoorde.
De sax is in de jazzmuziek terechtgekomen via de militaire muziekkapel van John Philip Sousa, want net zoals op het continent werd het instrument immers in de eerste plaats voor dit soort muziek aangewend. De eerste saxofonist van Sousa was overigens wellicht niet toevallig een Belg, een zekere Moeremans. W.C.Handy hoorde het daar en nam het op zijn beurt op in zijn dansorkest.
Toen de Mahara’s Minstrels Alabama aandeden, besloot Handy zich hier opnieuw te vestigen en bij de enige zwarte universiteit van de staat te gaan werken. Hij kwam er achter dat de geldende opvattingen aldaar over zwarte muziek geheel anders waren dan de zijne: de zwarte intellectuelen die bij de universiteit werkten beschouwden zwarte muziek als minderwaardig.
In 1909 verliet Handy Alabama definitief en vestigde hij zich in Memphis. Hier schreef hij zijn wereldberoemde Memphis Blues, puttend uit zijn rijke ervaring met zwarte muziekstijlen. “Hij kon niet weten dat hij daarmee een nieuwe muziekstijl, de blues had uitgevonden,” zo schrijft Wikipedia en nog niet inziend wat voor een stommiteit dit wel is, voegt men er nog aan toe: “Zelf zou hij dat ook nooit erkennen, hij vond dat hij slechts bestaande tradities geïnventariseerd had.”
Samen met “Jelly Roll blues” in 1905 gecomponeerd door Jelly Roll Morton (maar pas in 1915 gepubliceerd) komt “The Memphis blues”, oorspronkelijk gecomponeerd onder de titel “Mr. Crump” in 1909, maar pas in 1912 gepubliceerd als “Memphis Blues” met de tekst van George A. Norton, in aanmerking als eerste gekende bluesnummer. Maar dat wil uiteraard niet zeggen dat er voordien geen blues werd gezongen. Integendeel!
Hij concentreerde zich in de daaropvolgende jaren vooral op het componeren, in plaats van het spelen. In 1914 publiceerde hij zijn bekendste compositie “St. Louis Blues”. W.C.Handy kwam ook nogal eens in cajun country en componeerde ter hunner ere in 1931 “Chantez-les-bas” dat o.m. door Louis Armstrong werd opgenomen.
Handy schreef verder de essays “Blues, an anthology” (1926), “Negro authors and composers in the United States” (1935) en “Unsung American sung” (1944). In 1941 werd hij voor het eerst de vader van de blues genoemd.
Na een ongeluk in 1943 werd Handy volledig blind. In 1958 overleed hij in New York. 150.000 mensen bezochten zijn begrafenis. Het centrale plein in Memphis is naar hem genoemd, en in zijn geboorteplaats Florence (Alabama) wordt jaarlijks een muziekfestival met zijn naam gehouden. In 1983 werd hij postuum opgenomen in de Nashville Songwriters Hall of Fame.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 