Alhoewel de jonge Wolfgang Amadeus Mozart al meer dan een jaar in Wenen woonde en het werk binnenstroomde na het succes van zijn Singspiel Die Entführung aus dem Serail, wilde zijn vader, Leopold Mozart, dat zijn zoon de muziek schreef voor de inauguratie van de nieuwe burgemeester van Salzburg, Sigmund Haffner.
Ondanks dat de jonge Mozart dus tot over zijn oren in het werk zat, gaf hij toch gehoor aan de oproep van zijn vader en componeerde een serenade. Toen hij zes maanden later een nieuwe symfonie nodig had herinnerde hij dit werk, bewerkte het en de Haffner Symfonie was geboren. De première was een groot succes, zoals de componist aan zijn vader schreef: “Het theater zat helemaal vol. Maar wat mij de meeste deugd deed was dat Zijne Majesteit de Keizer aanwezig was, en hemel, hoe heeft hij mij toegejuicht!”
Oorspronkelijk had deze symfonie een menuet, maar Mozart scheurde het uit het manuscript, alleen de eerste twaalf maten blijven over, omdat die op de keerzijde stonden van de eerste beweging. Einstein was van oordeel dat het menuet KV.409 dan voor deze symfonie was bedoeld, maar Hogwood zegt dat dit niet kan omdat dit menuet veel te lang is en bovendien een andere bezetting vereist. Nu ja, ook genieën zijn maar mensen.
Op zijn naamdag verrassen een aantal straatmuzikanten Mozart door onder zijn raam een serenade te spelen. Mozart reageert met hen een door hem geschreven serenade voor een sextet van houtblazers (KV.375) ten geschenke te geven.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 