Voor alle duidelijkheid: zo zal minister John Profumo het destijds wel niet gezegd hebben (het is uiteraard een citaat van Bill Clinton n.a.v. de affaire Lewinsky), want zo spraken ministers toen niet, maar vandaag is het toch precies zestig jaar geleden dat John Profumo ontkende seks te hebben gehad met Christine Keeler.
John Profumo (1915-2006) was in het begin van de jaren zestig Secretary of State for War (outside of the cabinet) and a member of the Privy Council, maar hij moest aftreden omwille van zijn contacten met call-girls als Christine Keeler (foto) en Mandy Rice-Davies, omdat ook de Russische ambassade van de diensten van deze meisjes gebruik maakte. After his resignation, Profumo began to work as a volunteer cleaning toilets at Toynbee Hall, a charity based in the East End of London, and continued to work there for the rest of his life. Eventually, he volunteered as the charity’s chief fundraiser. These charitable activities helped to restore the fallen politician’s reputation; he was appointed a Commander of the Order of the British Empire (CBE) in 1975, and in 1995 was invited to Margaret Thatcher’s 70th birthday dinner.
Tien jaar geleden reageerde Raymond Thielens hierop met: “Deze foto werd in België eerst gepubliceerd in het weekblad Kwik, waarin ook de allereerste foto van de Beatles verscheen. Een foto die in het geheugen gebrand werd, alleen nog maar door de pose, die onvergetelijk is in een tijd dat naakt not done was.”
En hij werd hierin bijgevallen door Peter Vandenabeele: “Kwik was toen het enige blad dat Vlaanderen dat min of meer (bedekte) erotische foto’s en artikels publiceerde. Mijn grootouders namen en lazen dat blad. Ik dus ook :-) Ik herinner me die artikels nog.”
En Jan De Smet besluit met: “Het blijft een mooie foto.”
Maar nu vraag ik me af: zat ze op de meest bekende foto niet andersom op de stoel met gespreide benen (waarbij het heilige der heiligen natuurlijk verborgen werd gehouden door de rugzijde van de stoel)?
En inderdaad: onmiddellijk na publicatie kwam Jan met deze foto voor de pinnen:
dagelijks iets degelijks 