Ed Vanderweyden schreef “Onpaardans” in een regie van Mark Willems en een decor van Peter Marichael met Sien Eggers (Linda) en Ronny Waterschoot (Frank). Ik zag het in het Gentse Tolhuis op 17/03/1993.
Ed Vanderweyden is in 1957 geboren in Tienen in een arbeidersmilieu. Nadat hij gebuisd is als germanist in Leuven, beoefent hij twaalf stielen en dertien ongelukken, tot hij vanaf 1987 full-time van zijn pen gaat leven als scenarist vooral van bedrijfsfilms en van grappen en grollen à la Gaston en Leo. Het mocht dan ook geen verwondering wekken dat dit stuk is gecreëerd door een Gents amateurgezelschap. Toch nam de KVS het een jaar later op het repertoire. En nog een jaar later kwam het dan als draaischijfproductie opnieuw naar de Arteveldestad. Het dient gezegd dat het NTG geen enkele inspanning had gedaan. Alhoewel het een intiem “huiskamerstuk” is met slechts twee personages werd het in het enorme Tolhuis-complex neergepoot. Omdat er ook bijna geen publiciteit was gevoerd, was de zaal zo goed als leeg, zelfs ondanks het feit dat ze met doeken tot kleinere proporties was herleid. Zelf heb ik overigens het stuk niet uitgezeten, want dit was doordeweeks gezanik van een gescheiden koppel, zoals je overal en eender wanneer kunt horen. De vrouw die hoofdpijn heeft en de man die zijn secretaresse neukt. Kom zeg, zelfs Paul McCartney had dit reeds in zijn ‘Liverpool Oratorio’ bedacht! Alleen moet er op een bepaald moment “iets” gebeurd zijn, waardoor de verhouding verzuurd is. Mijn partner hield het op een (gedwongen) abortus, ikzelf op een miskraam. Achteraf las ik in de persinformatie dat het de dood van hun kind betrof, dus eigenlijk hadden we alle twee een beetje gelijk, maar, eerlijk gezegd, het zal ons een zorg zijn.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 