55 jaar geleden: “I can’t let Maggie go” (Honeybus)

Het is vandaag al 55 jaar geleden dat “I can’t let Maggie go” werd uitgebracht, een nummer van de studiogroep Honeybus. Ik vond het toen een schitterend nummer en ook op de dag van vandaag kan ik het nog altijd smaken, al heeft het wel een zure bijklank gekregen nadat Margaret Thatcher het nummer aanwendde in haar verkiezingscampagne (*).

“I Can’t Let Maggie Go” is a song by the British pop group Honeybus from early 1968. Written by band member Pete Dello, it was released as a non-album single, although it was included on the group’s later compilation LPs and CDs. The song became an international Top 20 hit, reaching number 13 in New Zealand, number 11 in Ireland and number 8 in their native United Kingdom. However, it did best in Holland, where it reached number five in the Singles Charts. (Wikipedia)

Pete Dello (born Peter Blumsom, 26 May 1942, Oxford, UK) started his career as a musician in the skiffle era of the 1950s and was a founding member of the rock’n’roll band Grant Tracy and The Sunsets, after which he joined Steve Darbyshire’s backing group, The Yum Yum Band, in the mid-1960s. This led onto him forming Honeybus, with whom he scored the hit single “I Can’t Let Maggie Go” in 1968. Quickly leaving Honeybus rather than tour and promote the single, he next cut a solo album Into Your Ears in 1971. Dello was also a session musician, and he was hired for Unit 4 + 2, The Scaffold and The Roulettes. Ultimately he quit the music industry for other interests during the 1970s. (Wikipedia)

En dan de vraag die op ieders lippen brandt: is er een verband met de groep The Honeycombs uit de vroege jaren zestig? Ja en nee. Er is inderdaad een verband met “een” groep die zich The Honeycombs noemde, maar dat was niet die originele groep, vooral bekend van “Have I the right?” In 1966 werd deze groep immers opgedoekt en vervangen door een groep die zich juridisch “The New Honeycombs” moest noemen, maar die dat altijd hebben nagelaten. Eén van de nieuwe groepsleden was ene Colin Boyd, di later in 1967 zijn naam veranderde in Colin Hare en op die manier één van de medestichters van de groep Honeybus werd.

(*) Jonathan King bracht bij haar aftreden in 1991 een eigen versie uit met de aangepaste titel “We can’t let Maggie go”. In september 2001 werd King veroordeeld voor seksueel misbruik van kinderen en veroordeeld tot zeven jaar gevangenisstraf voor het seksueel misbruiken van vijf jongens van 14 en 15 jaar in de jaren 1980. (Wikipedia)