Vandaag is het al veertig jaar geleden dat Tennessee Williams, de “Puccini van het toneel” zoals Hugo Claus hem noemt, is overleden.

Tennessee Williams brak door in 1944 met “The Glass Menagerie”, dat eigenlijk over hemzelf, zijn zus en zijn moeder gaat, alle drie rijp voor de psychiatrie.
Williams werd vooral bekend door verfilmingen. Zo werd in 1950 “The glass menagerie” zelf verfilmd, gevolgd in 1952 door “A streetcar named Desire”. In 1955 kreeg Anna Magnani een oscar voor haar vertolking van een Siciliaan-Amerikaanse weduwe die in “The Rose Tattoo” nog altijd verliefd is op haar dode echtgenoot. Burt Lancaster is haar nieuwe aanbidder. De regie is in handen van Daniel Mann.
In 1956 is er dan het spraakmakende “Baby doll”, gevolgd door wat wellicht zijn bekendste verfilming is, namelijk “Cat on a hot tin roof” in 1958 met Paul Newman en Elizabeth Taylor, waaraan hijzelf echter een grondige hekel had. Ik neem echter aan dat het niet aan Liz Taylor lag, want ze mag in 1959 opnieuw de hoofdrol spelen in “Suddenly last summer”, naast Montgomery Clift en Katharine Hepburn. Gore Vidal heeft meegeschreven aan het scenario.
In 1964 is er dan nog “The night of the iguana” en in 1968 “Boom”.
Dat het juist de homofiele Tennessee Williams was die broeierige portretten van vrouwen kon neerzetten is een paradoks, die in de jaren tachtig met Pedro Almodovar nog eens te voorschijn komt.
In juli 1971 gaat in Chicago “Out Cry” in première, een stuk dat later vooral als “The Two Character Play” is bekend geraakt. It is one of his most personal works. Tennessee Williams spent almost ten years writing and rewriting this play. “The Two-Character Play” is partially autobiographical. The actor Clare and especially the character Clare, are loosely based on Williams’ sister Rose, and the actor Felice and the character Felice, on Williams himself.
In 1976 was hij jury‑voorzitter in Cannes. Hij gaf er een merkwaardige persconferentie waarin hij het geweld in de geselecteerde films aanklaagt. Een weekje later won de brutaalste film uit de selectie, “Taxi Driver” van Martin Scorsese, de Gouden Palm…
Tennessee Williams stierf op 25 februari 1983 door verstikking als gevolg van het inslikken van een dopje van een inhaleerspray.

Ronny De Schepper

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.