Vandaag is het al 35 jaar geleden dat blueszanger en -pianist Memphis Slim is overleden.
Hij werd geboren als John Len Chatman (niet als Peter Chatman, zoals hij later zelf zou zeggen) in Memphis (Tennessee) en leerde zichzelf al op 7-jarige leeftijd de piano te bespelen. Zijn eerste band, waarin hij overigens de contrabas bespeelde, vormde hij terwijl hij nog op school zat. Vanaf 1931 trad hij op in clubs in Memphis.
Na een ontmoeting met Roosevelt Sykes (een van zijn grote voorbeelden) in 1932 besloot hij in de zuidelijke staten op tournee te gaan. In die tijd verwierf hij zich de reputatie van uitstekend barrelhousepianist. In 1937 vestigde hij zich in Chicago. In deze periode verdiende hij zijn brood met het verhuren van zijn als opnamestudio ingerichte appartement.
Op 2 augustus 1940 nam hij zijn eerste plaat op als Peter Chatman & His Washboard Band voor het Okeh Label. Nog in hetzelfde jaar (30 oktober) nam hij echter de naam Memphis Slim aan, en nam Beer Drinkin’ Woman en Grinder Man op voor het Bluebird Label. Beide titels werden een groot succes. Het was ook in deze periode dat hij samenspeelde met de bekende bluesgitarist Big Bill Broonzy, “the man that started me out in the blues” (zoals hij later zelf zou zingen in I feel so good).
Met een begeleidingsband geeft hij een reeks concerten, op de affiches aangekondigd als ‘Memphis Slim and his Solid Band’. In 1947 verandert de naam in ‘House Rockers’ en Slim neemt zijn bekendste nummer op: Every Day I Have the Blues. Hij overleed op 72-jarige leeftijd in Parijs. (Wikipedia)
dagelijks iets degelijks 