In de winter van 1993 werkte ik ’s zondags op de sportredactie van De Morgen. Aangezien deze krant niet geïnteresseerd was in sport, bestond mijn taak erin om teksten die aangeleverd werden door Het Laatste Nieuws (op dat moment was er nog geen formele band tussen beide kranten, maar blijkbaar hing dus toen al in de lucht dat ze samen tot dezelfde persgroep zouden gaan behoren) in te korten. Hier en daar kon ik het niet laten om ook persoonlijke bedenkingen erin te stoppen. Na al die jaren weet ik natuurlijk niet meer wat op rekening van de journalist van Het Laatste Nieuws komt en wat op die van mij. Ik publiceer ze dus gemakshalve maar onder mijn naam, met mijn excuses aan mijn confrater van HLN.
Daniele Pontoni, tot vorige week nog wereldkampioen veldrijden en reeds winnaar van vijf SP-crossen, heeft ook de laatste manche van de Superprestige, zondag in het Franse Harnes gewonnen. Het was zijn vierde zege op rij na Gavere, Zillebeke en Wetzikon. De Italiaan was al verzekerd van het half miljoen fr. voorbehouden aan de eindwinnaar, maar wou de mislukking van het WK sportief recht zetten.
Ook onze landgenoot Danny De Bie had door zijn vroegtijdige uitschakeling in Corva nog wat goed te maken. De Bie voerde van bij de start de forcing en liep aardig uit tijdens de eerste ronde. De achtervolging werd geleid door Adri Van der Poel, voor Paul De Brauwer, Thomas Frischknecht, Martin Hendriks (de laureaat van vorig jaar) en Peter Vanden Abeele. Dit groepje slaagde er echter niet in te naderen en weerstond evenmin aan de terugkeer van Pontoni nadat eerder Wim De Vos, brons in Corva, was komen aansluiten. Pontoni duldde niet lang dit gezelschap en toog alleen op zoek naar De Bie, die hij bijbeende bij het ingaan van de derde ronde. Paul De Brauwer volgde alleen op zes seconden. De Bie begreep snel dat hij niet lang het wiel van de ontketende drievoudige Italiaanse kampioen zou kunnen houden. Het recht van antwoord voor Corva was magistraal. “Ik was het slachtoffer van een complot in Corva en ik moest kost wat kost mijn plaats aan de top van de wereldhiërarchie bevestigen,” aldus Pontoni na zijn zesde SP-palm. “Ik was ook gekomen om mijn waarde hier te bevestigen”, preciseerde Danny De Bie, die met brio zijn tweede plaats verdedigde, waardoor hij zich van de derde plaats in de einduitslag verzekerde. De tweede in de rangschikking, ook al een “gebuisde” van Corva, de Zwitser Thomas Frischknecht, legde in Hames beslag op een voor hem bescheiden zesde plaats. Hij werd daarbij nog voorafgegaan door twee Belgen, “gouwe ouwe” Paul De Brauwer, die naarmate het seizoen vorderde steeds sterker ging fietsen, en Peter Vandenabeele, die zichzelf ook al een revanche verschuldigd was na de stomme dopingaffaire met het antigriep-product dat hem uit het wereldkampioenschap hield. Nog merkwaardiger evenwel, was de derde plaats van de Fransman Cyrille Bonnand. Het was deze volslagen onbekende die de eer van het organiserende land moest hooghouden, daar kersverse profwereldkampioen Dominique Arnould slechts op een twaalfde plaats beslag legde. Hij werd in de sprint nog verslagen door onze landgenoot Ronny Poelvoorde, die heel de wedstrijd door reeds veel risico’s had genomen. Hij reed na de aankomstlijn trouwens op een aantal renners in. Maar Arnould zal zich hierover alvast niet veel zorgen maken : voor hem begint morgen het wegseizoen met de Ronde van de Middellandse Zee.
Referentie
Ronny De Schepper, Daniele Pontoni weer onhoudbaar, De Morgen, 8 februari 1993
dagelijks iets degelijks 