Vandaag is het 115 jaar geleden dat er voor het eerst een zangstem op de radio was te horen. Maar – nu komt het – er is discussie over of het nu een man of een vrouw was.
De meesten houden het bij een man. En dat zou dan Eugene H.Farrar (1902-1975) geweest zijn die vanaf the Brooklyn Navy Yard of the 3rd Naval District’s U.S. Communication Center Headquarters in New York “Do You Really Want to Hurt Me?” zou hebben gezongen. Het zou me overigens verbazen mocht dit dan de originele versie van het veel latere nummer van Boy George zijn geweest, ook al omdat Eugene amper vijf jaar zou zijn geweest…
Toch is hij het niet die hierboven staat afgebeeld, want anderen houden het erop dat het om opera singer Ada Eugenia von Boos-Farrar (1873-1966) zou gaan. Van haar heb ik niet enkel bovenstaande jeugdfoto gevonden maar ook zowaar een afbeelding als volwassene.
Zij zou dan “I Love You Truly” hebben gezongen. In the fall of 1907, Farrar visited the Manhattan studio of Lee de Forest, an early radio inventor, to aid in the test of an experimental transmitter. Since de Forest had not yet invented a radio receiver, there would be no way of knowing if the transmission had been successful – and absolutely no record of Farrar’s song. Somewhat sardonically, Farrar approached the curious machine and said, “Here goes something into nothing!” But, as it happened, it had been heard by Oliver Wycoff, a 19-year-old seaman aboard the U.S.S. Dolphin, docked at the Navy Yard. Wycoff was testing the Dolphin’s new radiotelephones when he heard a singing voice. Oliver was surprised to hear what was, he believed, the voice of an angel. En dan neemt het verhaal alweer een ongelooflijke draai, want na haar dood zou deze Wycoff zowaar haar asse toegewezen krijgen in 1966. Pas honderd jaar na de “uitzending” doken ze terug op. Eerst keerden ze terug naar the Navy Yard, maar in 2010 kregen ze een ereplaats op de Green-Wood Cemetery. (Bronnen: Something into Nothing en Eugenia’s got a brand new urn)
dagelijks iets degelijks 