Hij blijft mijn pad maar kruisen. Soms fysiek zoals in Ouagadougou of Maastricht. Dan wel virtueel in Pieve di Curturola bijvoorbeeld of pas geleden in het Brabantse Gerwen, of all places. Waar hij sneaky door de achterdeur van café De Stam was binnengeslopen. Gianni Savio natuurlijk de Harry Houdini van het Italiaanse professionele cyclisme (foto SoloTitano via Wikipedia). Onverhoeds en onverwacht was hij daar weer. Niet lijfelijk dus, maar wel figurerend in het “Wielercafé”, een kleinschalig praatprogramma in het dorp dat pretendeert de moeder van alle Brabantse criteriums in huis te hebben.
Café De Stam was in hoge mate bevolkt door lieden van een overwegend grijs gehalte. Voor wie de inbreng van een juniorrenner met zijn trainer op sommige punten toch te hoog gegrepen was. Getuige in ieder geval de vraag van een van de senioren: “wattage wasda eigenlijk”. De junior was nogal vlot van de tongriem gesneden, “mondfiat” zeggen ze terplekke. Misschien is ie nog wel rapper van spraak als op de fiets. Maar ja de huidige generatie wordt sowieso gekneed tot mondige burgers en kritische consumenten. Niks nieuws, toch.
Als hoofdgast was John van den Akker uitgenodigd. John is oud-beroepsrenner en nu hotemetoot van Cycling Service. “Ons bedrijf zorgt als professionele intermediair voor vruchtbare samenwerkingen en partnerschappen in de wielrennerij waar ook ter wereld”, aldus hun credo. John is, zoals het een verbinder betaamt, een aangenaam causeur. Ooit, toen de PDM ploeg na het Intralipid debacle werd opgedoekt, viel hij zonder contract. Tot ieders verbazing, zeker tot de mijne, werd hij opgepikt door het Italiaanse ZG Mobili. Hoe kwam een werkeloze prof met een redelijk onopvallend palmares, nu als vreemde eend toch terecht in een mediterrane bijt. De achterliggende gedachte onthulde John daar in De Stam. In zijn PDM tijd had hij nog wat UCI punten kunnen sprokkelen. En zie manager Gianni Savio had Veldhovense John van den Akker uit de grabbelton met verweesde coureurs gevist. Squadra ZG Mobili-Bottechia had elke kruimel nodig om een beetje op niveau te kunnen blijven acteren. Gianni de Overlever verscheen op dit blog twee jaar geleden al eens voor het voetlicht (“Gianni” 28/10/2020) . Het verhaal van John’s UCI puntjes past wonderwel daarbij. Mysterie van een beetje schimmige transfer opgelost.
Oh ja, nog wat. John vertelde dat hij tegenwoordig recreatief voetbalt bij UNA, een gerenommeerd clubke in Veldhoven-Zeelst. Voetbal, calcio. Hoe bekend komt me dat toch voor! Thuis nog eens gezocht in de krochten van mijn archief naar een naadloos aansluitende episode uit mijn reisdagboek van 1993. Het verhaaltje met de titel “Il direttore”, volgt morgen.
Theo Buiting, 21/11/2022
dagelijks iets degelijks 