55 jaar geleden: The Pebbles in voorprogramma van Jimi Hendrix

In de Parijse Olympia verzorgden The Pebbles op 10 oktober 1967 het voorprogramma van Jimi Hendrix, die zelf naar verluidt ook onder de indruk was van de sound van de Antwerpse groep.

Tussen het publiek zaten de Franse managers van de Stones, Small Faces, Chris Farlowe en The Mamas and The Papas. Op de festivals van Palermo en Montreux verdienden ze hun ererondje en op het First International Pop Event in Antwerpen stalen ze samen met de landgenoten van Wallace Collection de show, hoewel daar toch ook niet te versmaden buitenlands talent als The Kinks, Colosseum, Pink Floyd, The Nice, Yes en Fleetwood Mac aantraden. (Een leuke anekdote in verband met het “First National Pop Event” is ook dat de verslagge­ver van De Standaard uitgebreid de prestaties van Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich en de Pretty Things toelichtte, terwijl geen van beide groepen, alhoewel op de affi­che aangekondigd, waren komen op­dagen.)
In een Humo-interview van 28 februari 1974 antwoordt Fred op de vraag wat er van aan is dat in die periode zelfs The Beatles belangstelling hadden voor The Beatles, het volgende: “Het is helemaal waar, zo waar als ik hier zit. Wij waren in de Londense studio “40 miles” aan het opnemen en toen kwam John Lennon binnen gewandeld. Die heeft toen aan Louis Devries gevraagd of hij die bandjes nog een paar keer mocht horen en hij vond dat allemaal erg goed. Hij liep toen met plannen rond om Apple op te richten en hij was duidelijk op zoek naar een groep. Een zangeres en een zanger had-ie al gevonden : Mary Hopkins en James Taylor, maar een groep zochten ze nog. De Pebbles kwamen volop in aanmerking.”
HUMO : En het is dan toch niks geworden ?
Fred : Hij heeft aan onze toenmalige firma Barclay gevraagd hoeveel ze voor ons wilden krijgen. Barclay heeft toen zo’n woekerprijs gevraagd dat de besprekingen direct afgesprongen zijn. De Beatles hebben toen Badfinger maar onder de arm genomen.
Maar in 1980 vertelt Luk Smets in hetzelfde blad iets heel anders…
HUMO : Jullie hebben toen zelfs een brief van George Harrisson (sic) gekregen. Echt waar ?
Luk : “Incredible George”, ja (lacht), als ik heel eerlijk moet zijn: ik heb die brief nooit gezien. Maar ook dat was uniek voor die tijd : aan onze public relations werd er wel gewerkt. Het was allemaal nep natuurlijk, maar de stunt was geslaagd.
In een aflevering van de reeks “Belpop” op Canvas werd de telegram echter getoond, tegelijk werd eraan toegevoegd dat “Incredible George” eigenlijk niet voor de gelijknamige Beatle werd geschreven. Het was pas nàdat het plaatje geperst was, dat iemand op de idee kwam het naar George te sturen. Anderzijds vertelt Louis De Vries in diezelfde uitzending dat hij zich van die contacten met The Beatles niks meer kan herinneren. Nu is er weliswaar een gezegde dat luidt “wie zich de jaren zestig nog kan herinneren, was er niet echt bij”, maar in dit geval mogen we toch wel stellen dat een manager (of eender wie zelfs) zich een gesprek met The Beatles toch wel zou herinneren…
(Dat David Bowie en Marc Bolan ook belangstelling hadden, mogen we wellicht eveneens naar het rijk der fabeltjes verwijzen, want die waren in die periode zélf nog niet eens doorgebroken.)

Ronny De Schepper