Andreas Burnier, van joodse afkomst, die vandaag twintig jaar geleden is overleden, is tien jaar getrouwd geweest en heeft pas nadien gestudeerd: filosofie, met als specialiteit criminologie, wat ze nu ook doceert onder haar echte naam, Catharina (Ronnie) Dessaur. Haar voornaamste werken: “Een tevreden lach” en “De literaire salon” (beide uit 1983), “De verschrikkingen van het noorden”, “Het jongensuur”, “Poëzie, jongens en het gezelschap van geleerde vrouwen” en vooral “De huilende Libertijn”, een picareske roman waarin ene Jean Brookman een ontwikkelingshulpprogramma opzet voor de vierde wereld (die van de vrouwen) in afwachting van de komst van de Dochter, de Verlosser der Vrouwen, zoals dat in het boek Lebijb is voorspeld.
Het gekke is natuurlijk dat deze pausin van het feminisme en vooral van het lesbianisme zichzelf met een mannelijk pseudoniem heeft bedacht en vooral dat ze van zichzelf zegt: “Op mijn achtste verjaardag wist ik al vijf jaar dat er door Onze Lieve Heer met mijn lichaam een vergissing was begaan.” Na haar veertigste, wanneer ze niet meer lastig gevallen wordt door mannen (sic), is het plotseling wél leuk om een vrouw te zijn…
Komt daar nog bij dat ze doorgaans een rabiate anti-marxiste is (b.v. in “De reis naar Kithira”) en dan nog wel in de zin dat al wie niet even conservatief is als haar, marxistisch is (cfr. Sus van Elzen in Knack van 9 februari 1977: “Waar vernuft omslaat in stompzinnigheid”). Ze is b.v. een hevige tegenstander van abortus en Simone de Beauvoir noemt ze de“intellectualistische, marxistische oermoeder (dictatuur, terreur en machismo mag, als er ‘links’ op staat)”.
Het zeemzoete ideaalbeeld van de man als reactie op de traditionele macho begint ondertussen danig te vervelen. Een typisch voorbeeld van deze nieuwe “ballbreakers” is Fiona Pitt-Kethley, die erotisch gekruide reisverhalen schrijft (b.v. “The Pan Principle”) en die zowaar in Hastings woont!
Ronny De Schepper (op basis van Wikipedia)
Foto: Prof. dr. C.I. Dessaur, alias Andreas Burnier, presenteerde in Nieuwspoort het boek Mag de dokter doden? (geschreven met Chris Rutenfrans). Fotograaf: Roland Gerrits / Anefo – Nationaal Archief
dagelijks iets degelijks 