Het is vandaag zestig jaar geleden dat The Beatles voor het laatst optraden met als drummer Pete Best. Vanaf morgen wordt hij vervangen door Ringo Starr. Op The Beatles’ Bible vind ik daarbij bovenstaande foto, die helaas niet wordt geduid. Persoonlijk interpreteer ik hem als volgt: Pete mocht voor de gelegenheid eens de vocals voor zijn rekening nemen en Paul McCartney vervangt hem achter de drums (herinner je hierbij het antwoord van John Lennon op de vraag of Ringo “de beste drummer ter wereld” was: “De beste drummer ter wereld? Hij is niet eens de beste drummer bij The Beatles!”).
Nochtans wist Pete Best niet dat die avond zijn laatste met The Beatles zou zijn: “On the night of Wednesday 15 August, we played at the Cavern and, in the normal way, talked later about the arrangements for the following night, when we were due to appear at the Riverpark Ballroom in Chester. The regular drill was that Neil Aspinall and I would collect the other Beatles in his van and drive to the venue.
As Lennon was leaving, I called: ‘Pick you up tomorrow, John.’
‘No,’ he said, ‘I’ve got other arrangements.’ At the time this didn’t strike me as being odd, even though it didn’t conform to the usual pattern. John was going through a trying domestic period; in eight days’ time he was due to marry Cynthia, who was already pregnant.”(Uit Beatle! The Pete Best Story, by Pete Best and Patrick Doncaster)
The Beatles’ manager Brian Epstein asked Best to come to the NEMS office the following day, although the drummer failed to see anything unusual in the request: “Epstein said he’d like to see me in his office the next morning. This was quite normal because, with the family phone, I fixed the bookings and he’d ask me about venues and prices. I went down the next morning without a care in the world and he said, ‘The lads don’t want you in the group any more.'” (Pete Best in The Cavern by Spencer Leigh)
The Beatles hadden Ringo in Hamburg leren kennen (*), waar hij drumde bij Rory Storm and the Hurricanes, terwijl zijzelf nog een beroep deden op Pete Best. The Beatles moesten op dat moment eigenlijk alles nog bewijzen, terwijl Rory Storm (eigenlijk Alan Caldwell) een stevige reputatie had door zijn acrobatische shows én zijn feeling voor de pers, want toen hij bij één van zijn stunts een been brak, wenste hij slechts verzorgd te worden nàdat een fotograaf het ongeluk op de gevoelige plaat had vastgelegd (**).
Pete Best had wel zijn eigen schare fans, maar toch nam Brian Epstein, voornamelijk in overleg met Lennon, Ringo Starr in dienst voor een paar demo-opnamen, zeker na het débâcle van de demo-sessie bij Decca. Al dient gezegd dat Pete Best daar zeker niet de enige schuldige voor was. Zelfs Har van Fulpen, de voorzitter van de Nederlandse Beatles-fanclub, schrijft in zijn “Beatles Dagboek” (uitgeverij Loeb, 1982) dat de gitaarsolo’s van George “te voorzichtig” zijn, de stem van Paul “onvast”, de drums van Pete Best “monotoon” en John klinkt duidelijk “ongeïnteresseerd (…) met name in de songs die hij duidelijk niet graag zingt.” (p.29)
Er volgden een aantal cafétwisten tussen de fans van Pete en die van de andere Beatles, maar Pete Best zelf vond het allemaal niet zo erg. Hij kreeg van Brian Epstein een plaatsje aangeboden bij Lee Curtiss & the All Stars, waar hij zich hoegenaamd niet slecht voelde… tot Beatlemania een aanvang nam. Vanaf dan zou hij zijn ontslag nooit kunnen verwerken en probeerde hij op een enigszins degoutante manier zijn graantje mee te pikken. Zo verliet hij de groep van Lee Curtiss, nam Tony Waddington en Wayne Bickerton mee als songschrijvers en noemde zijn groep: Best of the Beatles! En alsof dat nog niet genoeg was, stond op de cover van de elpee een foto van The Beatles, genomen door Astrid Kirchherr in Hamburg, met gewoon een cirkeltje rond het hoofd van Pete Best. Het mocht niet baten, het publiek (behalve een buurjongen van mij) trapte niet in het boerenbedrog, al zouden Waddington en Bickerton uiteindelijk in de jaren zeventig toch nog succes kennen als songwriters voor… The Rubettes!
De komst van Ringo was erg belangrijk voor The Beatles. Ondanks het feit dat hij het laatst bijgekomen groepslid was, was hij het bindmiddel, het cement. Hij had destijds reeds op uitdrukkelijke vraag van de drie overige leden (***) als drummer Pete Best vervangen en – wat misschien nóg belangrijker was – dat was dan in de eerste plaats niet omwille van zijn drumcapaciteiten (al hééft hij die wel, ook al is het zielig om zien dat hij in concerten uit de post-Beatle periode nooit alleen mag drummen, maar altijd het gezelschap krijgt van een tweede drummer, meestal Jim Keltner) maar omwille van het feit dat ze hem zo’n fijne, grappige vent vonden.
Ronny De Schepper
(*) Tijdens onze Magical Mystery Tour kon onze bus niet eens het smalle straatje inrijden om het geboortehuis van Ringo te tonen. Op de foto situeert het nederige huisje zich dan ook ergens rechts op de foto. Het gebouw op de voorgrond werd echter ook door Van Morrison gebruikt voor één van zijn albums en daarom staat dit dan maar prominent op de foto.
(**) Originally, Ringo Starr was not sure about giving up his job as an apprentice at Henry Hunt’s, where he made climbing frames for schools, until Storm put forward the idea of “Starr-time” (a solo spot) with Starr singing songs like “Boys” by the Shirelles. Starr finally agreed when Storm told him about how many women would be “available”. It was during this season (summer 1960) that Starr (who had been known as “Ritchie” until then) changed his name to “Ringo”. Na het vertrek van Ringo zou de groep van Rory Storm beginnen zwalpen, zodat Brian Epstein zich zelfs geroepen voelde om er zich even over te ontfermen (de single “America”/”Since you broke my heart”), maar ook dat mocht niet baten. Uiteindelijk zou Storm in 1972 reeds sterven. Sommigen noemen het zelfmoord. In 1973 vertolkte Ringo in de film “That’ll be the day” de rol van Stormy Tempest als ode aan Rory.
(***) Volgens Hunter Davies in “The Beatles, the authorised biography” dient dit verhaal sterk gerelativeerd te worden. Het was vooral George Harrison die erop stond Pete Best te vervangen. De anderen vonden dit wel een goed idee, maar Brian Epstein was carrément tegen: “The birds loved Pete,” zegt Ringo zelf. “Me, I was just a skinny, bearded scruff. Brian (…) thought I didn’t have the personality. And why get a bad-looking cat when you can get a good-looking one.” (p.165)
Maar ook omgekeerd was het geen grote liefde: “I got another offer at the same time, from King Size Taylor and the Dominoes. He offered £20 a week. The Beatles offered £25, so I took them.” (p.165)
Het strafste was echter nog dat er bijna helemaal geen Ringo was geweest, niet bij de Dominoes, maar ook niet bij de Beatles. Hij wilde namelijk emigreren naar Houston, Texas (omdat Lightnin’ Hopkins daar was geboren): “then the really big forms arrived, all about was your grandfather’s Great Dane a Commy. I couldn’t understand them. If I had done, I would definitely have gone.” (p.166)
dagelijks iets degelijks 