Vandaag is het al vijftien jaar geleden dat de Hongaars-Amerikaanse auteur George Tabori is overleden.
Ik ken hem enkel van “Weisman en Roodgezicht”, een stuk dat ik destijds in Arca heb gezien op 30/04/1992. “Weisman en Roodgezicht” is een “joodse western” die zich afspeelt in de Rocky Mountains. Weisman, een verpauperde jood (Mark Verstraete) is daar met zijn mongoloïde dochter Ruth (Goele Derick) achtergebleven nadat een jager (Bert van Tichelen) er met hun auto vandoor is gegaan. Ze waren eigenlijk op weg naar New York om er de asse van hun overleden echtgenote, respectievelijk moeder te verstrooien. In hun pogingen om uit de natuurlijke doolhof te geraken komen zij in aanraking met Roodgezicht (Herwig Ilegems). Eerst geeft deze zich uit als een blanke die zich als roodhuid heeft vermomd maar de vermomming niet meer van zijn vel krijgt, daarna als een onrecht aangedane indiaan en tenslotte als half indiaan, half jood. Dat behoort echter reeds tot de ontknoping. Op dat moment is Weisman al overleden nadat hij aan zijn nog minder fortuinlijke broeder eerst al zijn geld en zijn kleren, nadien zijn dochter en tenslotte zijn leven heeft gegeven. Dan kan ook de moeder hier blijven rusten, vindt de dochter. De Rocky Mountains werden door regisseur Dirk Buyse en scenograaf Leo Verlinden in het Arcatheater weergegeven als een soort van rockpodium met verschillende niveaus, waarop vooral een gitarist (die bij wijlen ook gier én gierende wind is) een Jimi Hendrix-imitatie ten beste geeft die er mag zijn. De man heet Guido Berckmans en hij wordt hierbij gesteund door twee Arca-medewerkers, Jozef Dewever op bas en Ivo Vander Borght op drums.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 