Wim Danckaert wordt zestig…

Vandaag wordt de Vlaamse acteur Wim Danckaert, zoon van het acteurspaar Hugo Danckaert en Ria Verschaeren, zestig (foto Eyewink Productions).

Aangezien ik al jaren niet meer het huis uit kom om mij naar een of ander theater te begeven, moet zijn optreden als politie-rechercheur in “Thuis” (naar de moord op Sofie, gespeeld door Lien Van de Kelder, weet je nog?) zo ongeveer het laatste zijn dat ik van hem heb gezien, occasionele rolletjes in andere TV-series niet meegeteld. Maar op de planken heb ik hem wellicht voor het eerst gezien eind 1986, als ik bij mijn overburen van Sint-Bavo “De getemde feeks” van William Shakespeare ga zien in een regie van Dirk Tanghe. Het was een Malpertuis-productie met Gert Portael (Katharina), Wim Danckaert (Petruchio), Karin Tanghe (Bianca), Lucas Van den Eynde (Hortensio), Peter Van den Begin (Cremio), André Roels (Baptista) en Frank Cools in de rol van een knecht. In 1991 zou hij opnieuw te zien zijn in een regie van Dirk, deze keer in de KVS, maar deze “Hamlet” viel tegen, ook al speelde Wim de titelrol. Of was dat omdat ik alleen maar de TV-bewerking heb gezien? Wellicht was Wim in die tijd vast verbonden aan de KVS, want in mei van het jaar daarop was hij te zien in “Grande magia” van Eduardo de Felipo, deze keer in een regie van Jean-Pierre De Decker. Zelf heb ik deze voorstelling echter niet gezien, niet in het theater en niet op televisie (ze werd namelijk niet gecapteerd, als ik me goed herinner). Eind september ’94 zie ik hem daar wel in Seneca’s “Oedipus” in een bewerking door Hugo Claus en een regie van Franz Marijnen, die hiermee debuteert als directeur van de KVS. In 1997 hield hij er al mee op en ook toen speelde Wim weer in een stuk van de KVS. Samen met Sophie Decleir was hij te zien in een regie van Yves Bombay voor het stuk “Leatherface” van Helmut Krausser. Deze jonge Duitse auteur, die op dat moment volop in de belangstelling stond met zijn roman “Melodieën”, baseerde dit stuk enerzijds op de zogenaamde kettingzaag-moorden in Wisconsin (in de verfilming wordt het hoofdpersonage Leatherface genoemd) en anderzijds op het neerschieten in München van Werner Bloy, die een gijzeling van zijn vriendin voor de grap had geënsceneerd, maar de politie had het zo niet begrepen.

Ronny De Schepper