Nee, winnaar Nikolaj Znaider (foto) kwam op 20 juni 1997 helaas niet naar de Bijloke-Festivalhal in Gent voor het laureatenconcert van de pas afgelopen Elisabethwedstrijd.
Maar de vrouwelijke fans van romantische fiedelers konden tevreden zijn: de nummers twee en drie waren wél van de partij. Wie van avontuur houdt en dus van de Duitser Albrecht Breuninger, die tijdens de wedstrijd met een ongewoon programma uitpakte, was misschien wel wat ontgoocheld dat hij met een Brahms-concerto uitpakte en het was daarentegen heel verrassend de jonge Hongaar Kristof Barati die met Prokofiev kwam aandraven en dan ook de ster van de avond werd.
Al verbrodde hij dat min of meer met een virtuoze “Erlkönig” als bis. “Verbrodde”, jawel, want voor dergelijke virtuositeit ga ik liever naar een circus dan naar een concert. Maar toegegeven, Breuninger bezondigde er zich met Kreisler (!) ook aan, terwijl hij b.v. toch de eigen compositie had kunnen spelen die werd geweigerd voor de halve finale.
De vijfde laureate, Natsumi Tamai, opende de avond met Wieniawski, zodat het mannelijke gedeelte van het publiek niet helemaal in de kou bleef staan, maar het dient gezegd dat er op de uitverkiezing van Tamai nogal wat kritiek was. Ook deze avond overtuigde zij mij niet, maar dat lag misschien ook wel aan het BRTN-orkest en dan meer bepaald aan de leiding door geweldenaar Frank Shipway, die helemaal geen oog had voor de gevoelige passages in het concerto van Wieniawski.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 