Het is opvallend hoe multicultureel de artistieke programmatie is geworden. Het einde van deze eeuw zal ongetwijfeld de geschiedenis ingaan als het scharnierpunt, waarbij het westen eindelijk zijn superioriteitsgevoel heeft afgelegd, evenals het eraan vastzittende artistieke imperialisme. (Alhoewel. In de voorbije Elisabethwedstrijd hebben we nog eens kunnen vaststellen hoezeer de oosterse violisten zich onze muziekcultuur hebben eigen gemaakt, wat omgekeerd zeker nog niet het geval is, terwijl ook op het vlak van de popmuziek de Amerikanen natuurlijk toonaangevend blijven.) * Maar genoeg gefilosofeerd, vanavond zijn er twee manifestaties die in dit kader passen. De ene is een afsluiter, de andere een opener * In het Burgcentrum wordt immers de reeks « kennismaking met Indische instrumenten » afgesloten met het instrument dat we allemaal het beste kennen, de sitar (foto) * In de Gele Zaal daarentegen start een Caraïbisch festival niet Afro-Cubaanse dans en muziek door Raices Profundas. En, goed nieuws, je moet niet blijven stilzitten tijdens het concert ! (HLN, 10/6/1997)
dagelijks iets degelijks 